Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 16]

Arlequinade

Eerste stem:

Die van Uw schoonheid nimmer zijn verzadigd,
zij gaan als vreemden langs der wereld wegen,
maar weten zich als godlijk begenadigd
met Uwen wreeden zegen.

Tweede stem:

Die nimmer van Uw liefde konden rusten -
als donkre avond-bloemen zijn hun oogen -
zij weten: naar de lippen die zij kusten,
worden hun zonden afgewogen.

Beiden:

Maar ook, dat voor al andrer handen wijken
wat hun verdroomde ooglicht heeft aanschouwd,
hoe zij zich in der stilte nachtlijk-koele rijken
een levend wonder hebben opgebouwd.

Zij weten zich de vreemden, de verloornen,
en iedre dag is winst aan eindeloos geluk;
van eenzaam kind gewerden zij tot de verkoornen,
die moeizaam leven onder àl der dagen druk...