Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 10]

‘Pastorale’

Jongen, onder deez' herfstlijk-schoone luchten
stond je brandend in je blauwe boezeroen,
en de wilde winden dansten dolle kluchten
tot een vreemde vreugd aan deze rijken noen.

Maar ik zag U ruig en ruw ontwrongen
aan den akker, waar Uw wil gebiedt,
en de rhythmen der oneindigheden zongen
't Uwen roem hun harten-teeder lied...

Zooveel trage tochten trok mijn leven,
hoeveel reizen keerde 't moedloos weer? -

O, geen avond heeft mij ooit geschonken
de bezinning Uwer schoonheid, droom-doorweven,
in den storm der blaren, dwaas en dronken,
rijzend krachtig voor 's Herfsten bàr begeer!