Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 8]

Haven

I

Schepen, die al de rustloosheid van Uwe lijven
bergt binnen de veiligheid van stormenlooze steê,
hoort nu den lokkend-luiden roep der verre zee
en voelt de morgen-wind Uw blanke zeilen stijven.
Hoe is de zon-doorzongen dag aan volle ree
van schoon rumoer een blinkend-blij bedrijf en
over alles zomer-lichte wolken droomend drijven
naar wijder einders, met alle winden mee. -

Schepen in haven: en de franke vlaggen beven,
een feest van kleur, de strakke heem'len tegen. -
zie, met den vloed wendt vlotte vloot den steven
en keert met last en schat naar 't wachtend land. -
gunstig de wind, die met den zomer-brand
het leven maakt tot lied, en zonne-zegen.

[p. 9]

II

Als deze dag achter Uw einders is vergleden
en met de zon 't rumoer der haven staakt,
is d'een'ge nog, die roerloos staat en waakt,
de hooge toren, licht- en nachtomstreden. -
En keerend staag, met vasten regelmaat aanraakt
zijn macht'gen zwaai nog even der duinen breede
en wijde lijnen... en verder weg de schim der steden,
die in den nacht zijn rosse vuren braakt.

Daar, waar bij dag de luide roepen stegen
en heel de lucht vol werd van hunne kracht,
is aan den avond 't bandloos werk gezwegen
om al der sterren droom, die stil gelegen,
een eindelooze rust en klaarheid heeft gebracht. -

daar is geen liefde, in vergetelheid gezegen,
die schooner scheen dan deze naakte nacht.