|
| |
't Zwaerdt in zijn plaetze.
Of van Tweederley Heerschen
Aen d'Ontheerde Staet-beminders.
I.
Zang: O slaep, o zoeten slaep.
Of: Heyl-gierigh mensch, &c. Pag. 4.
HOogheydts minnaer, die 't acht voor lij'en
Berooft te zijn van heerschappije;
Wiens hert den ouden staet
Laet u lust zoo veer niet loopen:
't Best is na by, en staet noch open.
2 Ick weet een Staet, die wis en vast is,
Wiens last niet zwaer en zonder last is;
Daer niemandts wil of wet
| |
| |
Waer by alle hooght' op aerden,
Hel-laegh is, en van geender waerden.
3 Dees Staet, zoo waerdt en uytgelezen,
Bestaet in Waerlijck dat te wezen
't Welck menigh Waenlijck roemt,
Waer van elck den schijn wil dragen,
Maer 't ware wezen niet bejagen.
4 Die Christen met mondt, hert en daedt is,
Die is 't alleen die in dees Staet is.
Of hy schoon, hier veracht,
Voor den waen-wijs, zot moet lijcken:
Waerheydt zal beter vonnis strijcken.
5 Een Christen, die, recht wederboren,
't Aerdtsch heeft verzaeckt, 't Hemelsch verkoren,
Die is (en niemandt meer)
Waer van yeder een is slave,
Hoe groot van heerschappy en have.
6 Den Christen, door zijns zelfs verwinnen.
Nu Heer en Meester van zijn zinnen,
Wat op aerd' onrust invoeren
En 's menschen ziele kan ontroeren.
7 Geen aerdtsche hoop pijnt door verlangen,
Geen aerdtsche vrees en maeckt hem bange.
't Zy hoet hier woelt en raest,
Met zijn Schat te vre'en,
Met zijn Schat te vre'en, is Koning
In zijnder zielen ruyme wooning.
8 Daer heeft en draeght hy steedts den Scepter;
Niets tegen zijnen wil en repter.
Haet, tooren, trots, en spijdt,
Met al watter neyght tot zonden,
Leyt krachteloos, en als gebonden.
| |
| |
9 Godts woordt, dat leers en waerheydts Zon is,
Dat spreeckt en wijst daer alle vonnis;
Gehoorzaemheydt voert uyt
Zijn leers en Gebodts betrachters,
En voor de ziel gelijck deurwachters.
10 Waer blijft ghy nu vermaerde helden
Die Monsters en Tyrannen velden,
Maer 't Monster nooyt versloeght
Nooyt in 't hert waert vry;
En van Tyranny der lusten
U door begeerten liet ontrusten.
11 't Geen ghy niet kondt, hoe hoogh uytsteeckent,
Dat kan een mensch, geen mensch gereeckent;
Die hier in laegheydt leeft,
Schildt noch zwaerdt gebruyckt,
In versmaedtheydt duyckt:
Schildt noch zwaerdt gebruyckt uytwendigh;
Na 't oogh, rampzaligh en ellendigh.
12 Zijn oogen walgen van 't geringe,
En zien nau eens op aerdtsche dingen:
Haer Wijsheydt is hem geck;
Roock acht hy haer goedt;
Windt, al haer hooghmoedt;
Bitterheydt, haer zoeticheden;
Onrust, al haer gewaende vrede.
13 Een Christen (o! hoogh-waerde eere!)
Is Heer van aller Heeren Heeren:
Heer van Begeerlijckheydt,
Oorzaeck van geschil en onlust
En al des werelts ramp en onrust.
14 O schoone Kroon! waer op noch schoonder
Gegeven wordt van 's Deuchdts beloonder:
Van Godt, die hem die 't al
't Rijck, voor hem bereydt,
't Rijck, voor hem bereydt, zal schincken,
En eeuwigh als de Zon doen blincken.
15 Sulck Heer, die dees Kroon heeft in d'oogen,
Hoe kan, hoe wil, hoe zal die poogen
| |
| |
Waer toe Staet of Zweerdt,
Niet behoeft in d'Eerdt te wroeten,
En heel de Werelt treedt met voeten?
16 Dit is het Eén, alleen van nooden;
Hier na te staen, heeft Godt geboden.
En gedurigh gaen der paden,
Gewezen in 't woordt van Genaden.
17 Van 't schijn-hoogh heeft u Godt gestooten,
Om u door kleynheydt te vergrooten,
Vergrooten met dees groott',
Na de doodt noch blijft bestendigh.
Niet zoeter, dan Wel, en Onendigh.
18 Godt maeckt u 't padt ten Leven, gladder:
Op gladde paden loopt men radder.
Nu kont ghy, wilt ghy maer:
Nu gh' in 't lage bent getogen,
Wijckt, wijckt met lijf en ziel van 't Hooge.
19 Godt, die d'afgoden af wil houwen,
En in u hert zijn Tempel bouwen,
Doet u Staets lossen standt,
Schijn-goets haestigh vliên
Schijn-goets haestigh vliên bevinden
Op hoop of ghy een Beter minden.
20 Een Beter: niet met wanck'le zinnen,
Die 't Aerdtsch en 't Hemelsch teffens minnen;
Niet met een dubbeldt hert,
Na des lijfs welvaert wil loopen,
En noch op 't Eeuwigh mede hopen.
21 Maer met een hert, 't welck, klaer en zuyver,
Niet hengt dat ghy (als kruys af schuyver)
Wan Godt wil dat ghy lijdt,
't Quade wederstaet door 't quade;
Schut schade met eens anders schade.
| |
| |
22 Maer met een hert, 't welck, ingenomen
Met liefd' op 't geen dat Na zal komen,
Door waerheydt vry gemaeckt,
't Aerdtsch heel verzaeckt,
Niet en zoeckt dan Deuchdt:
En, in Godt verneucht ten vollen,
De werelt haren rol laet rollen.
23 Verbreeckt in 't hert al 't dwaes getimmer.
Zot zijn, is quaedt; zot blijven, slimmer.
(z' Is geen lievens waerdt)
Blijft doch aen de aerdt niet hangen.
Godt jaeght u ziele: laetze vangen.
24 Neemt niet al mochtz' u we'er gebeuren.
Houdt rust. mijdt stof van meer te treuren.
Voor al zoo merckt en let
Die, op 't Nieu verbondt,
Door Godts Zoon, gegrondt,
Plaets in hert en mondt moet vinden,
En nu alleen de ziel kan binden.
25 Al nieu, al nieu, 't Oudt is verstreken.
Geen Moses heeft nu meer te spreken:
Sindt de Zonne scheen zoo helder.
Godts Zoon alleen, nu Wetten-stelder.
26 Des Vyandts Zaedt (het volck der boosheydt,
De plegers van quaedt en godtloosheydt)
Laet nu Godts wet niet toe
Zalder zuyvering geschieden,
Die Godt zijn Eng'len zal gebieden.
27 Is nooyt de Aerdt vry van d' onvrome:
Godt zal wel d' een door d' ander toomen:
Die Godt, die zelfs oock 't quaedt
Schickt, bestuert, aenschout,
Schickt, bestuert, aenschout. zijn handen
Bereycken alle hert' en landen.
28 Al wat in macht en hooght' gestelt is,
Al wat in uytsteck en geweldt is,
| |
| |
't Is (wanneerter is) alsamen
Van Godt, die wil men zal 't g'hoorzamen.
29 Die licht uyt duysternis kan trecken,
Kan alle quaedt tot goedt doen strecken.
Geen Vorst of Heer altoos,
(In rust, stilt', en vre'e)
Of hy zoeckt noch me'e te schaffen
Den goeden, loon; den quaden, straffen.
30 Laet Godt de wer'lt door wer'lt regeren.
Die Godt zelfs heeft, wie kan hem deeren?
Geen quaedt, als hy ons stut,
Of koomt ons we'erspoedt,
Leven, lijf, en bloedt te voren:
Die Godt houdt, heeft niet veel verloren.
|
|
Auteursrechtvrij