Stichtelycke rymen

Christelijcke Gelatenheydt.
Voor een jonge dochter M. G. in hare langdurige en zware zieck-quale.

Zang: Fortun' helas pourquoy.
Of: Mijn droefheydt moet ick etc.

't EN is niet alletijdt van vreuchde, datmen zingt:
Ick zing, hoe wel met pijn, smert en ellendt omringt.
By menschen schijnt geen hulp: waer zal ick henen gaen?
Tot hem, daer vreuchdt en pijn en alles koomt van daen.

2  Ach! Godt, die alle doen en lijden klaer aenschout!
Die my, op 't schoonst' der Ieuchdt, in 't trane-leger houdt:
Ziet op my, uw geschep, dat onder d' harde tucht
Van uwe strenge handt veel jaren heeft gezucht.

3  Ziet op my, u Dienersz', welck ghy met droefheydt spijst,
Die nochtans, mids in druck u dickmaels eert en prijst,
En angstigh in haer geest, geen ding' zoo zeer beklaeght
Dan dat zy 't pack altijdt niet even lustigh draeght.

4  Hardt-dringend' is de noodt; door-dringend mijne smert.
De Geest, met 't Lijf te lij', beangstight en benert:
Ach Vader! (mach het zijn) gunt dat dees quale vliê:
Dan doch de Mijne niet, maer Uwe wil geschiê.

5  Ick geef my onder u, al valt het over-bang:
U Wijsheydt weet waerom; u Goedtheydt schickt hoe lang;
U Goddelijcke wil en kan niet zijn dan goedt:
't Is wel, goedtheydts Fonteyn, 't is wel al wat ghy doet.

6  Is 't uwe goede wil dat ick noch langer ly',
En van des werelts vuyl gants klaer geloutert zy,
Geloutert, door het vuer van druck en tegenspoedt:
't Is wel, goedtheydts Fonteyn, 't is wel al wat ghy doet.

7  Of is 't, op dat gh' in my een proeve nemen meught
Van mijn geloof; geduldt, en vastheydt in de Deuchdt,
En daerom my begiet met droefheydts overvloedt:
't Is wel, goedtheydts Fonteyn, 't is wel al wat ghy doet.

[p. 148]

 

8  Of wilt ghy dat ick staêgh in desen standt zal zijn,

 

Om dat ick, in mijn leet en ongemeyne pijn,

 

Van Ellendt en Geduldt een spiegel wezen moet:

 

't Is wel, goedtheydts Fonteyn, 't is wel al wat ghy doet.

 

 

 

9  Of iszer yet; o Godt! (u bet dan my bekent)

 

Waerom ghy hengen wilt dat ick in dees ellendt

 

Tot aen mijn endt zal zijn: 't is zwaer voor vleysch en bloedt.

 

Nochtans, goedtheydts Fonteyn, 't is wel al wat ghy doet.

 

 

 

10  Mijn Godt, ick bid niet meer dat ghy van ramp ontslaet

 

Alleen bid ick dat my uw' hulpe niet verlaet:

 

Wat schaedt een harden stoot, wat deert een fellen slagh,

 

Als 't hert van binnen heeft daer 't zich aen houden magh.

 

 

 

11  Uw's Geestes bystandt is 't die ick alleen begeer,

 

Op dat ick tegen u nooyt zondigh murmureer.

 

'k Wil willen wat ghy wilt. maeck dat des willens wil,

 

Volkomen in mijn hert, nooyt van de uw verschil.

 

 

 

12  Of schoon het Lichaem dan, door smerte die het lijdt

 

Maeckt dat de ooge traent, d'borst zucht, de keele krijt,

 

De Geest nochtans, getroost, getroost door u gena'e.

 

En 't zelschap van dijn Geest, keert alle zielen-scha'e.

 

 

 

13  Nu rust, mijn Ziel, in Godt, u Godt, die zoo goet is;

 

Die niet dan goedt kan zijn; Die uwe droeffenis

 

Of wisz'lijck enden zal, of zendt hy nooyt een endt,

 

Tiendubbelt reden heeft, waerom hy 't niet en zendt.