II.
Zang: Als op 't voorgaende.
oock aldus:
WAre Ootmoêt (meest gebaert
Door zijns zelfs en zijns staets kennis)
Is die 's menschen tong bewaert
Voor des naaestens hoon en schennis.
Die zijn vorigh doen wel weet,
Heeft zijn mondt niet licht gereet
Tot yemandts schand of leet.
2 't Christen hert, door Ootmoêts geest
Sterck verandert en gedreven,
Wetend' hoe 't zelfs is geweest,
Wil oock altijdt gaern vergeven,
Koomt tot wrake noch vonnis,
Deckt al wat te decken is,
| |
3 Ootmoêt dort de mensch diez' heeft,
Boven zich een ander achten.
't Hert daer d'eer-zucht niet in leeft,
Voedt geen nijdige gedachten;
Gunt een a^er wel 't geen het mist;
Doet op 's naestens faem geen list;
Maeckt onvre'e nochte twist.
4 Ootmoêt, Moeder en oorzaeck
Van 's gemoedts bedaerde zachtheydt,
Weert verbolgentheydt en wraeck,
Toorn, gekijf, en onbedachtheydt.
Die, door Godts geest onderricht,
Kleyn is in zijn zelfs gezicht,
Acht alle ong'lijck licht.
5 Ootmoêt, Zuster van de Liefdt,
Doet in vriend'lijckheydt verkeeren:
Datze elck dient en gerieft,
Is haer lust en staêgh begeeren.
Die hem zelven kent te recht,
In zijn eygen oogen slecht,
Wordt gaern eens yeders knecht.
6 Ootmoêt, Voester van Geduldt,
Helpt het angstigh murmureren
(Als Godt 's Lijdens maet vervult)
Krachtigh uyt het herte weeren.
Die recht kleyn is van gemoedt,
Meynt in alle tegenspoedt,
Dat hy 't noch heeft te goedt.
7 Ootmoêt, Maticheydts Vriendin,
Weert zorchvuldicheydt en truren,
Alsm', in 's lijfs behoeft', heeft min
Dan den eysch is der naturen.
't Hert van Ootmoêt wel door-ploeght,
Dat hem zelfs niet veel toevoeght,
Is oock met 't minst vernoeght.
8 Een oprecht Ootmoedigh hert
Staet zijn Godt in all's gelaten:
Welkom vreuchde; welkom smert;
Welkom alle lot en staten.
Die zich en den Zender kent,
Heeft zijn hert, 't zy wat hy zendt,
Tot danckbaerheydt gewendt.
9 Ootmoêt, kenster van gebreck
En van 't eygen onvermogen,
Neemt de ziel den lust en treck
Om hier ooyt te sluymeroogen,
Doet de ziel op schiltwacht staen,
Om nooyt door 's vleyschs schalcke pa'en
In zondt te zijn verra'en.
10 Ootmoêt, Toonster van armoedt
Maeckt dat zich de mensche spoedt
Om door Bidden Godt te naken:
Bidden, 't welck uyt 't hert ontspringt,
En, met sterck geloof omringt,
By Godt met kracht door-dringt.
11 Ootmoêt, Weckster van de wil,
Doet in all's gehoorzaem wezen,
Laet in Deuchde 't hert nooyt stil:
Want waer ootmoêt is, is vreezen;
Waer vrees is, wordt scherp gelet
Niet op een, maer alle wet
Die 's Wets voorstelder zet.
| |
Auteursrechtvrij