Stichtelycke rymen

[p. 46]

Tijdelijck Loon van Quaedt en Goedt doen.

Zang: Droom van Orlando.

O! rusteloozen slaep
Daer de arme mensch in leyt

Die 'swereldt vriendt en knaep

Zich der zond' en ydelheydt

Over heeft gegeven,
En tot heyl en leven

Door ramp en doodt wil gen.

In wat dieper kercker
Houdt des boosheydts wercker

Zijn eygen ziel gevaên!

Een goedt gemoedt (waer hy 't maer wijs)
Verstreckt op aerdt een paradijs:
En dat verzuymt hy bottelijck:
Godts wijsheydt wraeckt hy zottelijck.
Een quaedt geweet (wist hy 't maer wel)
Is op de werelt zelfs, een hel,
Wiens pijnen zijn onnoemelijck:
En dat behoudt hy dommelijck

2  Den brandt en scherp gebijt;
Dien zulck mensch, t'eenigen tij',

Inwendigh voelt en lijdt

En na wensch niet kan voorby,

Zoeckt hy wel te smoren,
En niet meer te hooren

Die stomme herten-spraeck;

Zoeckt hy wel te sussen,
En den brandt te blussen

Door zondelijck vermaeck:

[p. 47]

 

Maer (och!) 't is al vergeefs bedocht;

 

't Is, by zijn vyandt hulp gezocht;

 

Pijn-stilling, in d'oorzaeck van pijn;

 

Genezing, in dood'lijck venijn.

 

Zout water kan geen dorst verslaen.

 

Vuer by vuer, doet geen vuer vergaen.

 

't Gebruyck van zondelijcke lust

 

Deur-troost geen hert in zondt ontrust.

 

 

 

3  Vergeefs is 't dat hy jaeght

 

Nae al wat vreuchdt is of schijnt,

 

Die den beul met zich draeght

 

Die hem onophoud'lijck pijnt.

 

 

 

Hy zoeckt mêt-gezellen

 

In zijn pijnlijck quellen,

 

En gaet van ste'e tot ste'e:

 

Maer 't zy wat hy handelt,

 

Waer hy koomt of wandelt,

 

Hy brengt hem Zelven me'e.

 

 

 

En noch is 't yet, zoo lang zulck man

 

De stoff' zijns schijn-heyls hebben kan:

 

Maer als hem die nu eens ontgaet,

 

(Gelijck geen ding hier vast en staet)

 

Zoo quijnt in dubb'le pijn de ziel

 

Die zich door waen-troost onderhiel'.

 

D'onzalighst is hy dieder leeft,

 

Die troost op Godt noch Werelt heeft.

 

 

 

4  Hoe edel is 't gemoedt,

 

Dat, in Gode vast gevest,

 

In alles wat het doet,

 

Streeft en arbeydt naer het Best:

 

 

 

Dat zich tegen zonden

 

En 's vleyschs schalcke vonden

 

Heeft, als met stael, om-vat.

 

Deuchdelijck en heyligh,

 

Zegen-rijck en veyligh

 

Is zoo eens menschen padt:

 

 

 

Zijn ziel, woon-plaets van alle Deuchdt,

 

Vindt niet in haer dan rust en vreuchdt:

 

Koomt hem van Buyten quelling aen,

 

Van Binnen kan hy troost ontfaên.

 

Hoe hy hier streeft, hoe hy hier strijdt;

 

Waer hy hier leeft, wat hy hier lijdt:

 

Hy vindt, in allerley geval,

 

Godt, en hem zelven, overal.