Stichtelycke rymen(1624)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Deuchdeloosheydts Ellendt. Zang: Plustost que je te die La cause, &c. DE mensch, door al zijn leven (Al is zijn oorspronck e'el) Met ramp en kamp om-geven, Is in hem zelfs niet veel. Geen Dier op aerdt, (Hoe kleyn van waerdt) Zoo vol ellend, als hy is Die (niet door Deucdht In Godt vervreuchdt) Van 't quaedtste Quaedt niet vry is. 2 Door 't meer Verstaen en weten, Waer hy van Deuchd niet lee^gh, Kon hy geluckigh heeten: Nu is 't hem in de weegh. [pagina 36] [p. 36] De domm' Natuer Is 't niet zoo zuer Van ramp te zijn bestreden, Als Hem, dien 't quaedt Veel dieper gaet Door overleg van reden. 3 De Beesten treft geen pijne Dan, die, en alszer, is: De Mensch (door waen en schijnen In 't herte ongewis) Vreest menighmael D'ellend en quael Die of niet eens zal komen; Of zooz' aen-staet, Zoo wordt het quaedt Verdubbelt door zijn schroomen. 4 Proeft hy, door lust te bluschen, Zomtijdts een aerdtsch vermaeck: Steedts speelter onheyl tuschen, En schendt der vreuchden smaeck. Daer d'een ellendt Somwijlen endt Zal d'ander we'er beginnen. 't Quaedt is vruchtbaer; 't Een broedt het a^er; 't Oudt heeft het Nieu steedts binnen. 5 En schoon hy al gedurigh Met 't Avontuer zoo stondt Dat hy op Aerd, nooyt trurigh, Niet wederwarighs vondt: Wat raedt niet 't hert, Waer uyt staêgh smert En droefheydt op komt wellen, Door weet die 't heeft Dat hy niet leeft Zoo Godt hem 't perck komt stellen? 6 Helaes! wel ongenadigh, Wel wreedt is hy geplaeght, Die van zijn hert gestadigh Beklaeght, geknaeght, vertsaeght, Van elck gerieft, Getroost, gelieft, Bewaeyt met voorspoedts winden, In plaets van heul, Een strengen Beul Juyst aen zich zelfs moet vinden. 7 En schoon het kon al wezen (Gelijck het schier niet kan) [pagina 37] [p. 37] Dat hy heel zonder vreezen Zijn Draedt ten enden span: In bitter roet Verkeert al 't zoet Als hy nu ziet voor oogen Een hoop'-loos Aff, Een wormigh graff, En 't Ziel-verraedt der Logen. Vorige Volgende