Stichtelycke rymen

(1624)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen– rechtenstatus


IV. Zang: In't zoetste van den May. 't GEloof allencken kleynder, Waer heel te niet geraeckt, Zoo Godt 't gezicht niet reynder Had, door zijn Woordt, gemaeckt: De schat van zijn genaden Wierd my zoo op gedaen, Dat ick des Levens paden Gants klaer voor my zagh staen. 2 Door 't Woordt wel t'overdencken, Vand ick de Deuchdt zoo schoon, En 't loon dat Godt wil schencken, Een zulcken waerden loon, Dat wieder na wil vaten, Nootwendigh vleysch en bloedt Met al wat aerdtsch is, haten En gants afzweeren moet.
[pagina 22]
3 Ick zagh dat zulck verzaken Geen vrij'icheydt en laet Tot toorn, verwijt en wrake, En al wat smert of schaedt; Tot pracht, tot heerschigh dwinghen, Vyandigh wederstaen; En geen van al die dingen Die d'Aerdtsche Liefd'voorstaen. 4 Dees standt (zagh ick) kon maken Datm' hier ziel-rustigh leeft. Geen onrust kan hem naken Die alles overgeeft. Die niet heeft, daer het herte Hier troost heeft of op staet, Gevoelt geen zielen-smerte Als Godt wil datmen 't laet. 5 't Gezicht van Godt verkregen, De'e my met grondt verstaen Dat ick van beyde wegen Maer een alleen moest gaen. 't Minst moest voor 't meeste wijcken; Te groot was my 't verscheel: Het Aerdtsche liet ick strijcken, En koos een Hemelsch deel.