Stichtelycke rymen

III.

Zang: Als op de voorgaende.
oock aldus:

WAerom was het, o mijn ziele,

Daer ghy Hemelsch waert,

Dat u lusten noch zoo vielen.

Na de snoode Aerdt?

Ghy aenvingt wel 't aenschouwen;

Maer noch niet klaer genoegh:

Ghy schepten 's heyls vertrouwen;

Maer 't was noch wat te vroegh.

2  Ghy zaeght wel het landt van Vrede,

Als door eenen mist;

Maer op 't padt dat ghy moest treden,

Was niet wel gegist,

Ghy woudt, door weynigh leerens,

Licht weten wat het zy.

Wat anders is van veerens,

Wat anders van naby.

[p. 21]

 

3  Zoo lang Godt de aerdtsche zaken

 

Noch in voorspoedt liet,

 

Hoorden ghy wel van verzaken,

 

Maer verstondt het niet,

 

Door zwacken lust gedreven,

 

Bestondt ghy somtijdts wat,

 

En woudt wel overgeven,

 

Maer niet al wat ghy hadt:

 

 

 

4  Door gebreck van wel te weten

 

Wat zulck heyl aen-langt,

 

Fantaseerd' ick my een keten

 

Van 't geen niet t'saem hangt:

 

Ick wou' twee dingen knoopen

 

Waer aen geen knoopen is;

 

Twee wegen teffens loopen,

 

Maer liepze beyde mis.

 

 

 

5  't Hert, tot tweederley genegen,

 

Stondt staêgh wanckelijck:

 

't Een was 't ander in de wege;

 

't Eeuw^gh, 't Verganckelijck.

 

Het Aerdtsch met vlijt te zoecken,

 

Was niet vol-uyt mijn zin

 

Het Hemelsch te bekloecken,

 

Belett^e d'aerdtsche minn'.

 

 

 

6  Dus na beyden zoeckend', zocht ick

 

Geen van beyden wel:

 

Van 't vergeefsche zoecken brocht ick

 

Niet dan hert-gequel.

 

'k Sloegh acht wat and're zeyden;

 

Doch al haer troost was windt:

 

Laes! die my wilden leyden,

 

Die waren zelver blindt.