Stichtelycke rymen

[p. 19]

II.

Zang. Als op 't voorgaende.
oock aldus:

DUs aenving ick vast met vreuchden,

En (gelijck 't my scheen)

Ging, langs 't rechte padt der Deuchden,

Naer het leven heen.

Nochtans (hoe 't was) inwendigh

Had noch de ziel geen vre'e;

Ick voelden my ellendigh,

Maer wist niet wie 't my de'e.

2  Als het hert had 't geen 't begeerden,

Was het noch al yet;

Maer alsz' haren wensch ontbeerden,

Had de Ziel verdriet;

't Hert wou', wel deuchdt beminnen,

Zoo lang 't geen Tegen vondt:

't Scheen wel te staen van binnen

Als 't wel van buyten stondt.

3  Van het grof vermaeck der zonden

Die de wer'lt zelfs laeckt,

Was de ziele wel ontbonden

En niet in vermaeckt:

Maer's vleyschs subtijle lusten,

En menn'gerley begeert,

Die 't hert meest kan ontrusten,

Was noch niet al geweert.

4  En doe Godt nu diepe stroomen

Van zwaer ongeval,

Van ellend' en kruys liet komen,

Laes! was 't niemendal:

De nevels die verdwenen;

Allencken vandt de ziel

Dat zy niet was dat gene

Daer zy zich eerst voor hiel.

[p. 20]

 

5  Lieffde tot het zaligh leven

 

Had in 't hert wel ste'e,

 

Maer de aerdtsche Lieffd' (gebleven)

 

Woond' en wasser me'e:

 

De ziel wou' gaern na Boven;

 

Midts datz oock hier troost vandt.

 

Het hert wou' wel gelooven,

 

Maer zocht op aerden pandt.