Lelu! Lelu! Het lied der vervreemding

[p. 747]

Jari

Fos'broko:

Let'bron kandra, ju,
di winsi sutu
na ju jesim'ma
a presi fu pagara!

Tak'mofo,
sreka krabasi,
ju spesrutu,
di spotu tjokro
soka drungu
bogo bogo ju,
aleki lika!

Tufasi du!

A smeti
tu ai tèmpo:
tarat'té: tu
tron wán par'weri.

Tru di no kweti speri!

Fu: JOWE, 1978

[p. 748]

Wij hadden op oudejaarsavond een schoon, wit tafellaken, met daarop twee aangestoken kaarsen en een glas (of kalebas) vol water. Dit om de doden te herdenken en om de goede geesten te verwelkomen.

Oudejaarsavond

Twee kaarsen rust.
Een kalebas vol water
dat eens vloeizaam was.
Het vuurwerk spuugt buiten.

Gezegend leven wentelt
om de dodenas.
Een ritueel geschapen.

Er is het oud, het nieuw,
en het elkaar beminnen:
het dubbelzwangere moment
waarop twee gouden ringen
de levens smeden
tot het jaar dat was.

De toekomst mag beginnen!

Uit: OERKRACHT, 1978

De laatste 6 regels uit de Sranan-versie (dus vanaf tufasi du...) geven een mooie verwerking van het orale principe

[p. 749]

te zien. Letterlijk vertaald zegt die tekst:

Een zwangere daad (of: een tweeledige daad, een dubbelzinnige daad)//smeedde aaneen:/twee ‘entiteiten van de tijd’ (dus: twee stukjes leeftempo, genomen als twee schakels)/die aan elkaar geklonken werden zoals:/twee schakels (ringen) in elkaar, hangend aan een dubbele, in elkaar vervlochten ketting (een teertouw-ketting):/twee (levende zielen of werelden) werden insgelijks een paar.//(eenheids)wereld zonder weerga! (Of: de waarheid van het bestaan wordt ervaren als een ondeelbaar moment.)//