Lelu! Lelu! Het lied der vervreemding

[p. 744]

Alakondre

Ala gronfiri sa flogo kon wán!
Ala skinbuba sa brudu kon naini!
Ay, mi anenu-nena!,
fu kon sidon, sidon-sinta,
leki a fes'fos' ingi-prapi
pe naini kowru watra f' kra
komki wi ede, pasra a krakti f' tego:
a gran grontap'-momenti
di fika fri-juri tron
‘tonton-frijari fu sabidé-o!’

Skin? Skin a no noti!
Lobi prodo libiwan keba
e krawa njun-njun juru
f' broko na prakseri mamanten
f' kan kisi a fandisi f' konfrijari:
na fesa di tan te wi gwe kon kaba.

Fu: LELU, 1983

[p. 745]

Mensgedicht

Als het gevoel in de grond van ons zijn
zal worden gevloeid tot opperste saamhorigheid
en elke huid de mens doet leven
naar de samenstolling van ons aller bloed.

O grote gestalte der Wij-wordingskracht!

Om zo te zijn teruggenaakt
tot het zuiverste levenswater
dat in de eerste rode kruik vergaard
vol ademcadans de dynamiek der eeuwigheid
met rimpelsimpelte weet te verraden!

Dan zal het wereldware moment,
waarop de vrijheid als het hoogste goed
ons de hartslag bepaalt, worden beleefd
als de verjaardag van ons helderste verstand.

Wat was het huidverschil dat tussen ons
littekens kerven zou naar onze ziel?

[p. 746]

 

De liefde heeft ons uitgedost in wezens

 

die het openbaarste leef-

 

moment kunnen aanschouwen:

 

de ochtend der bewusteling

 

raakt aan de dageraadse glorie

 

van het schoonste uur

 

dat in dagdauwgedrag

 

meer dan het zonnelicht weet te ontketenen

 

in kosmisch bewustzijnsgloren!

 

 

 

O de jaardag van het verstand

 

verhemelt zienderogen tot een

 

schitterblinkend feest,

 

zonder duur, zonder het ongerijmde

 

van de levensdag die slechts per geraamte

 

de glans van ons wezen bepaalt.

Uit: VERVREEMDING, 1983