Lelu! Lelu! Het lied der vervreemding

[p. 713]

Draibaka

Go arki fa doti
bradjari wan toko.

Span banti santi
a buba fu gron.

Ondro lanki fu skwala
bes'bes' taktori
flogo ori.

Osani no sa
f' wani bar'wroko!

San kon, j'e meki fuga
lek' ogr'ede-t'tjo,
pikin fu mamabere?

A pina fu grontapu
pot' ju so noja?

Oskon! Di j' doro i doro,
i no kapu, weri jubrus'su!

[p. 714]

Terugkeer

Aarde ontdaan van helse rust!
Gillende gronden, ongesust!

Een spanning die zich
aan de zwaartekracht
per aardse korst vertilt.

Zwellende spiegeloppervlak.
Water dat stolt in woord-
bereik. Aanschijn breekt
door een muur van kracht!

Ontvilde huid, er schuilt
ons wrak in een ontzielend
mensbesluit: terug! terug!

Zie de terugverloren zoon:
hij is tot vreemdeling verbruid.
Hoe heemwaarts is zijn lot?

Is het de wereld die hem velt?
Is hij gods menselijk demon?
Er is geen spraak die woordbraak
telt vanuit het schervenhart?

[p. 715]

 

No noku rij i rij

 

njun prodo-sjesi,

 

saka mek' op'opo,

 

loi wan swit'bruja!

 

 

 

Ma lek' ju stinki lafu,

 

boro baka baka,

 

buk'ede fu fala dan

 

wan pisi go fu kon!

 

 

 

Tiri sipion!

 

F'e skoinsi waki kontren

 

fu kabana, so ondrolini!

 

 

 

A di j' de f' doro oso,

 

san f' bambukanu

 

sutu-piki: pjjjow!!

 

 

 

Ju wakti ben sa e de:

 

sari fu noti!

 

 

 

Kajanagraman!!

 

 

 

Sari... fu sán?!

Fu: LELU

[p. 716]

 

Terug! Terugverkoren zoon!

 

Geen rijke buit, geen rust,

 

geen roem. Geen praalpracht,

 

't kaalste feestgedruis...

 

 

 

Slechts een geschonden lach!

 

Slechts een verholen sluiploop:

 

mensenvoet over verwonde wegen,

 

terug! terug vanuit retoergevecht!

 

 

 

Spion van de verscheurde stilten!

 

Om zo aan de versplintering

 

der horizon schuldig te zijn!

 

 

 

Het beeld der ouderzame hut

 

vergaat hem onder 't gewicht

 

der blikken tot verteerde wieg!

 

Zijn thuistred raakt verschoten

 

tot de bulderende breuk

 

van het kanon der vreugden!

 

 

 

Er is een hart dat hem begluurt!

 

Waartoe ontvlucht, ooit? Waartoe

 

zielloosheid in afstanden beleden?

 

 

 

Er is geen scheiding tussen bloed

 

en werelden van thuis om 't heden.

 

Buikkind blijft buikkind,

 

al vergaat zijn negerhuis!

(Geschreven omstreeks 1970, ongeb.)