Lelu! Lelu! Het lied der vervreemding

[p. 551]

Orale verzen 3

Het volgende gedicht, als ik het zo mag noemen, heeft als thema: De mens die bevlogen raakt van een godheid, de mens dus als Paard dat Goden rijden. In dit geval wordt de geest Jaw, een z.g. Kromanti uit het luchtruim, opgeroepen.

Kokoro nekro, mi g'a waka.
Ne mi si wan san'o,
mi bar' ay ba!

We basi Jaw,
na ju den e kari:
Man kon, Man lo mi, as'o!

Fu: FAMIR'MAN-SANI, 1973

Kokoro (aanhef), neger!
Ik ging door de ruimten.
Ik zag er een Geest
en schreeuwend van bezetenheid
werd ik het Paard van Jaw,
de god, god die de Luchtruimten doorklieft.

[p. 552]

 

O Jaw! God-Jaw!

 

Jouw heersersnaam is:

 

Ruiter die de mens als Paard

 

de teugels ment.

Uit: KOLLEKTIEVE SCHULD, roman, 1973

NB. Kokoro (zie de Sranan-tekst) is een heel oud Papa-woord (dus een woord uit de archaïsch rituele taal der Papa-negers). Het betekent zoiets als vroeg, ooit of te dien tijde. Het geeft een bepaald uur van de dag aan (het krieken). Men vindt het bijvoorbeeld terug in een oraal gezang, een authentiek winti-lied, als Kokoro wiri nekro/den Ingi den na pyai-bangi. Wiri is géén afkorting van wiwiri (haar, blad) maar betekent uur, tijd. De vertaling: O negers in de vroege morgen/de indianen (Indiaanse goden van jullie) zijn bezig in het magisch ritueel (d.i. ‘op de pyai-bank’).

Vroege morgen is hier: de late nacht van het dansritueel. Ook kan het zijn dat niet alleen de nacht wordt bedoeld, maar dat het uur waarop men van ‘Ingi's’ zal worden bevlogen raken, is aangebroken. (‘De Spirit kriekt’).