Lelu! Lelu! Het lied der vervreemding

[p. 453]

Negerschapsverzen 8
• Negernachtwacht

O, kon ik maar vergeten
uit lestende herinnering
de wereld te vergeven
om hetgeen het mij had toebedacht:
schepsel te zijn van het geschiede,
neger te schutten in een wakk're nacht
waarin de wake van de waarheid
stuit op het gruwelschaduwzame:
eenzaamheid van man en macht!

Diep aan de nergensmuur
hangt ons de negernachtwacht!

Het doek is aan het licht verweven.
Dóek schildert ongezien
de houding van het donkerste verdriet.
Zo slechts kan het de blik bewegen
penseel te zijn van levenskracht
die ons de keerzijde betekent.

O, kon ik minzaam minder weten
van het besef, hóe pijn wij waren!
En leven, leven
vanuit al hetgeen werd omgebracht.

Uit: VERVREEMDING, 1983