Lelu! Lelu! Het lied der vervreemding

[p. 426]

Frigit'odi

Sowan moiti f'e du,
te ten no plesa
f' ter' fut'marki
go pe a kon komoto,
e buku oloisi broko a beki
d'e naki na ati fu son soso
kon boro doro djasode!

Na smeri f' i, Sranan,
- broimisi tron jorka! -
na tesi f' i,
a e tes' moro broikeksi
di tanpor' no koti!

Sowan saka kaba!
Sowan bar'krébanja
d'e dansi dedemofo,
fu tek'-mek' sjen
kon swar' a gudu san
ben sargi a moi f' mi kra:

ju, sowan tresoro!
Mi, d'e fara, e fala!

Damsko, 8-III-1976

Fu: JOWE, 1978

[p. 427]

 

Aan mij de toenemende moeite

 

je te vinden bij de weigering van tijd

 

terug te keren op z'n schreden

 

en zich dwars door het paneel der cijfers

 

op het klokkebeeld,

 

een weg te banen naar het bekken,

 

waarin enkel nog het hart der zon,

 

waarvan het kloppen tot hier doordringt.

 

 

 

Jouw geur, Suriname, jouw liefdesgeur,

 

- een schimmige bruiloft in 't verschiet! -

 

om díe te mogen ruiken!

 

En om je smaak te proeven, heerlijker

 

dan huwelijkstaart van wie dan ook!

 

De onze (ooit gebakken) is door de

 

Hollandgang nimmer beroerd en blijft

 

onaangesneden en bederft droef.

 

 

 

Wat een verloren eind!

 

Wat een feest van verdriet:

 

te dansen aan de monding van de dood,

 

waarbij de schaamte alle rijkdom

 

van m'n roots dreigt te verzwelgen!

 

 

 

Jij, zo een kostbaar gegeven!

 

Ik, ver en geveld!

Amsterdam, 8-III-1976

Uit: OERKRACHT, 1978