Lelu! Lelu! Het lied der vervreemding

[p. 422]

Fa f' a besta?

M'e fir' fa légi sani e waki
fu dede, howru, buku, di
no wegi go, no kon: ma a e trusu-lusu
sombra nain mi son, breni mi,
bron bonjo lek' sowtu.

Fa f' dede di no tesi nain prapi,
ma didon kankantklari wakti,
e pir'ai fu kan tes' at'fri?

No tes' dat'wan! Tes' di!
Fir' luku si fa a e besta,
e koiri dé f' dé
abra a dete-dete braka f' ai!

We i si: te sma no fiti feni
san a mu feni fiti en,
dede en krakti no mu de,
ma libi, libi, libi te...!!

Fu: JOWE, 1978

[p. 423]

winterdiepten

• De rouwdagen

Ik voel de leegte mij aangapen
van dood, oud en ontzield belegen,
die ik geenszins mocht overwegen,
van duister dat zich schrijft tot zon,
míj́n zon. Schaduw maakt blind.
Licht zonder luister sterft
en de pijnen komen.
Zij schrijnen mij tot op 't bot.

De dagen rouwen aan mijn dood vooraf.
Uit urn en as verschijnen uren
dat open ogen staren in 't verdoemde.

Mijn meesterschap ligt in het sterven
met handen die naar waarheid tasten
en kneden in 't diepst verdriet...
nee, niet! Geen proeve daarvan!
Leef ik met de dingen die gedogen.

Voorwaar, wie niet de krachten vindt
die hem ten dienste staan voor 't behoud
zal in het oerdiep ondergaan!
Houd vol, uit levenswil!

Uit: OERKRACHT, 1978