Lelu! Lelu! Het lied der vervreemding

[p. 365]

Het weerwoord van de powesie 14
Het gezang van de dood

Het gezang van de dood
is ons eeuwigste lied.
Het is het lied der geesten doem.
Het is een antwoord zonder
de vreemde tegenschaduwen der vragen.
Het is ons lotsnabije oord.

O, ware ik geen minneduif
onder de vogelen die kwelen
van de oneindigheid der vlucht!
O, ware ik geen steen der stenen
gehard (door vuren die ons brandden
in 't aangezicht der scheppingsuren
uit tijden die 't bewustzijn schromen)
tot liefde's schitterdiamant!
O, ware ik geen zeven doden, maar
zeven dagen uit een wake!
O, kon ik nacht & ontij
ruimen uit de levensweek!
O, ware ik slechts lied onder de zangen
die stem verblijden uit een vreugd!

Ik zou mij weken uit de duist're gronden,
geboren worden tot een roos van vlees
waarvan de bloei het hart weet te ontbloeden
van pijnen die slechts lichamen verduren.

O mens o! Zie mij naar den vleze aan!
Er is een kreupelheid tot u gekomen,
klinkende 't lied van arremoede's dromen.

Uit: BIMBA LODA/VROUW LOTJE, 1980