Lelu! Lelu! Het lied der vervreemding

[p. 352]

Fowru

Fowru d'e fré nanga ati di lasi:
mi anga ju, f' san so
nowan f' un n'ab' nesi
f'e tow gwe lek' dé las' krinfesi.

O len' mi ju ati, lek' wan kibriwoisi!
Adoja! Adoja! Adu mi na dé!
A wan pasi mi lasi! Wan wortu mi jere!
Adoja! Adoja! Adu mi na bun!

A ju mofo ben bari, ju tongo ben tipa!
Lé ju no lobi, ma na lobi ju lé!
Adu mi na doro, na dede un de!

Dungr'o, na ju de na ai?
Dungr'o, na ju d'a mi dé o?

Waka mi waka, we dan, mi no feni!
Ne mi jere wan fowru e frigi nain fré,
gers' a e sjesi sinta naini loktu so hé-o!

Adoja! Adoja! Adu mi na dé!
E fré wan paradu, gi ala mi fesi.
Adoja, frifowru! F'e fré sondro frerki!

[p. 353]

Het weerwoord van de powesie 9
In de eeuwige vlucht

Vogel die vliegt en het hart dat verliest.
Jij en ik, samen, in 't zijn zonder nest
bij de vlucht die de dag doet vervagen in 't niet.

O leen mij je hart als beschermde zone.
Adoja! Adoja! Verlicht mij het uur!
O zie mij de wegen uit stem die ik hoorde!
Adoja! Adoja! O vogel der zinne!

Duisternis, duisternis, dag in 't verschiet
en het oog van de dood die ons heden bespiedt!

Ik doolde en zocht, maar ik vond er geen have.
Mismoedigd aanschouwde ik een vogel in vlucht
op de hoogten daarboven uit d' eeuwige drift.

Adoja! Adoja! O 't wezen der ruimten
in de schitt'ring van 't licht!
Adoja, gevleugelde ziel van 't gezicht!

Toen de krijsende kreet
uit het hoge der vogel
vol van geest uit mij vlood
met de haast van de winden
geurde aldus het bloed
waaruit harten zich breken:

[p. 354]

 

Dan wan bari mi jere, mo'o fowru kan hé;

 

nain a winti di smeri e dragi, m' kon feni

 

a brud' atap' san ati ben srepi en fré.

 

 

 

Adoja, powema! Ju pré mi wan pré!

Fu: MASRA KODOKU, 1978

[p. 355]

 

adoja, mijn vogel,

 

mijn vrijheidsgedicht!

Uit: MENEER KODOQIUS, zes verhalen en zes gedichten, tweetalig, 1978