Lelu! Lelu! Het lied der vervreemding

[p. 238]

Pipel

Sowan koloku dé un de!
Ma dan no fit' granstari
tap' a noko f' ju gefrenti!

Swa lampu leti nomo atapu
djari leki son nain dé.
Bobokoman prakseri,
sa tron onweri nain en buba,
te no te!

Sa so! Sa so!
Hor' na kondisi f' libi
nain a brokokowru
fu wan bakad'na, f'e si
fa son no man fu dongo
gwe go rostu.

Lasi fu ai soso
sa kan man
nak' en trowe: debre!,
kon bron sikin tron
owrutenbaba f' wan pipel,
pipel fu ben len' wan juru,
- juru f' las' en ten!, -
e pur' brudu noja na gengen skin,
f' a fri f' istoria kan doro!

[p. 239]

• Vrijheidsdag

O deze dag vol zegening!
En toch als volk niet de zon
tot blinkende geluksster
boven 't armenkrot te hebben.

Hierboven hangt de lamp des
ongeluks, mager van licht.
De werker weegt het met zijn
blik en ziet de storm van
de opstoot die in aantocht is.

Hoe onontkoombaar?
O, hoe tembaar is de middagzon?
Hoe onderkoeld 't gevoel
van de beheersing
der onderhuidse toekomstdrift
naar het bevrijde morgen?

Om mèt de zon 't schijnsel
te verliezen, uit het oog;
oog te verliezen voor het
zichtbare dat ons de huid
verbrandt als kwelling
der geschiedenis waaruit wij
snakken naar gerechtigheid!

Wij hadden het uur der strijd te leen.
Het uur verloor zijn tijd,
vloog om, in bloed en traan en zweet.

[p. 240]

 

Pe a no ben de, tide disi,

 

son now kon las' pas'

 

go frafra wan karu

 

nain a aikundu f' mi ati,

 

meki mi firi,

 

san di no ben breni f' si.

Fu: NOWTU, 1980

[p. 241]

 

Dwalend door de geschiedenis

 

baande de zon zijn weg, zijn ruim

 

en staat nu veraf,

 

als een kleine korrel graan

 

ons in het oog gezaaid,

 

met warme straal het hart ontkiemend.

 

 

 

O mijn pupil!

 

Er is de hoop aanschouwd!

Uit: AANGEZICHT, 1980