Lelu! Lelu! Het lied der vervreemding

[p. 224]

Njunten-krioro

San a liba sondro sjoro, sjoro sondro jú
mi moi pramisiwan, di no ben doro?
A datmek mi anga ju prakseri ben de tu.

A ondro neti f' légi odo sondro nofo, pran!
wan sper'sper' ondrofeni lai en tru,
fu tja kruja' g'a kawnaliba, gwe go lani.

No mek' un go, aparti, mek' un tan tai tori nain
wán ati. Mi na ju watra! Ju na mi goron!
Dan fa kruja' kan lolo, sondro fu wi frudu?

Njunten-krioro! Ten, na so a e par' en boto go
pe kondre sa kaba nanga na sjoro kari ‘se’;
dapeso libi tuka kba, e genti lobi f' doro!

Fu: NOWTU, 1980

[p. 225]

Kind van een nieuw getij

Wat zijn rivieren zonder oevers en ik zonder jou,
jij een belofte, mij zo onvervuld gebleven?
Vandaar dat jij en ik gescheiden zijn.

Onder de nachthemel van lege spraak, het zwijgen,
wacht ons tussen werkelijkheid en waarheid
voor de tocht des levens, hoe geladen!, een korjaal.

Wacht! Laat ons eerst elkanders hart verkennen,
gelijk het water dat de boezem der rivieren weet
en kent. Dán volgt ons de eenheid van de tocht.

Kind van een nieuw getij! Oh, wij!
't Is uit de ziel, dat tijd heen drijft,
op naar de kust, waar in 't getij
leven en liefde in de aanwas zijn.
De keer daarvan zijn wij.

Uit: AANGEZICHT, 1980