| |
| |
| |
• Te fri sa loi
sondro fu kofu mokro jeje
di tai wi ati naini nowtu.
| |
| |
| |
| |
• De vrijheidsklok
als dauw in d' ochtenduren
verkoos de baan van 't vrije bloed
dat in de huid hen woelde.
waarin het woorddier mens
in vrijheid sprak en groeide
tot de held van het bewustzijn,
die het de kaak verbrijzelt.
Vanuit het vrij ontwaakt moment
zag ik, hoe heel mijn geknechte volk
zich de schouders aaneenklonk:
een oerwoudreus verhief zich staande
| |
| |
| |
no mus' fu lala tap' wi tongo
ma mu lepi nain a soro-koko
fu wi at'siri, so tirotèt!
Lobi di rutu nain wi rutu
Brudu sa e lepi fri firi nain wi!
Kondre sa dansi atapu butsweri!
Kondre sa poko atapu na ston
di oiti ben hat' ati soleki wan lai!
| |
| |
| |
Vrij! Vrij en ook natievrij!
Gerijpt vanuit het vrije hart!
O land en vader, vaderland!
Gebundeld volk dat tesaam
de schroeiwonde der dagen
tot een volbracht bestaan!
Boom die met sterkte niet velt!
Liefde die ons vol kwellende bezieling
van de daad des ongeluks ontzet!
O, om als vrije mens te zijn ontloken,
diep, tot in de kruintop van het bloed!
Te dansen, vol van stoet,
en op de draagkracht van de steen
die jou het hart beknelde
de rondedans der eeuw te doen!
Ons is de onmacht reeds gebroken!
tot een kristal dat glans van zonnen
uit het mensenoog de wereld in weerkaatst!
De wind die nooit geknecht kon zijn
vooraan. Wij uit 't angstoord volgen ras!
Stralende, 't licht in een hemelse baan!
O, om het bevrijde aanzien van de dag
te toetsen aan de zalvende verwondering!
| |
| |
| |
na mofodjari f' ala njunten-kondre!
sa kon loi ju nen, nain wí,
nain wi, san no kba kré fu ju!
sa loi a kra f' ala ju sjen,
Fu: SRANAN LIBRE, 1982
| |
| |
| |
Luidende klokken der tijden ooit!
Stemmen die 't spreken bevrijden,
ooit! In ons, in ons de traliën verdwenen
van gekooide aderen uit het gemoed!
O volk, hoe zullen wij verstaan
wat vrijheid ín de vrijheid is?
Een klok die luidend is gebleven!
De gouden klank van ons verdriet!
Een zuivere toon die doet herleven!
Het woord geschiedenis dat zich her-
riep, maar dat herschapen is gebleven:
o volbewuste leven dat ú schiep!
Uit: DE SMAAK VAN HET VRIJE SURINAME, 1982 (roman n.a.v. het december-bloedbad te Paramaribo)
|
|