Lelu! Lelu! Het lied der vervreemding

[p. 188]

• Kondre sa jere

Ju kar' mi sote
sten di no wakti,
kondre di kibri
in mi bro.

Farawe ju geme
èn kufta mi konsensi.

Wortu tap' wortu
wai tron sibibusi
in mi.

Fa ju soktu no ke!
Fa ju froistri
no fré psa na presi
pe mi srepi
mi srefi
go sranga didon.

Mi ati lowe,
ma mi brudu e feti.

No krutu mi.
No mandi mi.

[p. 189]

• Aan de geblevenen

Je riep me zozeer,
stem die niet afliet,
land dat verborgen ligt
in mijn adem.

Van veraf zuchtte je
en bracht mijn geweten in opstand.
Woord na woord
verwaaide tot een stormregen
in mij.

O, je zuchtte en riep.
Je gefluister drong
door tot de plek
waar ik mijn schreden
wankelend heen richtte
om er rust te zoeken.

Mijn hart is op de vlucht;
mijn bloed dekt de aftocht.

Oordeel niet over mij.
En koester geen verbittering.

De wegen die wij in 't zwerven gaan
vormen ons voetspoor als bestaan.

[p. 190]

 

'ka wakaman,

 

na pasi futu

 

a de si.

 

 

 

Ten

 

sa lonlon

 

fu wi!

Damsko, 8-XI-'68

Fu: KRA, 1970

[p. 191]

 

De tijd brengt hollend

 

mensen samen.

 

Traag gaan ze uiteen.

Amsterdam, 8-XI-'68

Uit: GEESTKRACHT, 1970