Persoonlijke noot
Wat?! Schrijft Masra Cairo tegenwoordig toneelstukken voor blanken? Wat mankeert 'em? Heeft hij soms ruzie met zwarte mensen? Of is hij niemeer goed bij die vleespompoen die z'n eige hoofd is? Zal hij ooit nog iets speciaal voor zwarten schrijven?
Zo'n vier maanden geleden kwamen ze bij me, die mensen van het Regio Theater (dus van de regio IJmond). Ze vroegen: ‘Cairo, wil je een stuk voor ons schrijven, niettegenstaande het feit dat we blank zijn?’
Ik was kwasi beledigd, al bedoelden ze 't ietwat spottend.
‘Wanneer ik schrijf, dan schrijf ik fo mensen,’ was mijn antwoord. Eigenlijk wilde ik inderdaad niet voor blanken, witte Nederlanders schrijven. Waarom? Niet uit kwaaie wil. Maar ik dacht: er is nog zoveel, zoveel te doen vóór en mèt mijn eigen zwarte mensen. Ook interkultureel theater!
En buitendien: hoe kan ik over blanken en hun geschiedenis schrijven? Ze hebben toch sowieso andere theatertradities dan de door mij in bijvoorbeeld Dagrati! gehanteerde? Ze kunnen toch geen zwarte tradities uitdragen? Ze wilden, nee, eisten ook nog dat de taal van het stuk het ‘virtuoze Cairojaans’ uit boeken als Jeje Disi zou zijn! Je méént het! Sins wanneer hebben negers Cairo zoiets gevráágd? Weldan! Me hoofd begon te werken, te werken. Ik gaf geen direkt ‘ja’, maar probeerde de zaak te traineren, op termijn te schuiven, die beslissing. Want stel je voor...
Ondertussen dacht ik aan me eigen ervaringen met zwarten. Prachtige dinges! Maar ook zeer vervelende! Vooral die vervelende hadden de neiging om bij terugblikken te willen overheersen. Het liefst zou ik over bepaalde dingen niet willen praten. Maar dan denk ik: ach, ik kritiseer alles, werkelijk alles, aan wat Holland fout doet tegenover ons. Waarom zou ik - schrijver met konsensi zijnde - niet dit geweten op dezelfde manier tegenover ons, minderheden, laten
Auteursrechtelijk beschermd