A nowtoe foe mi ai/In de nood van het aangezicht

(1980)–Edgar Cairo– rechtenstatus



[pagina 23]
Dit volk O, deze dag van zegening! en nóg geen ster vol van geluk boven je woning waard te zijn! hierboven, hangt de lamp des ongeluks, mager van licht, mijn zorg lijkt onweder. te zien, hoe deze zon niet zal gaan liggen zonder dat de middag waarlijk om is! om dan het licht echt te verliezen uit het oog, oog te verliezen met het licht, en hongerend uit de geschiedenis te huilen: wij hadden het uur te leen - het uur verloor zijn tijd!, tijd die de klok het bloed aftapt! verdwaald onder de tijd, verloor de zon zijn weg, dwars door ons heen, vervallend binnen de pupil, die heel mijn hart zien laat, datgene, wat ik ooit gevoelen moest: totaal datgene, wat door ons nooit bijtijds werd aanschouwd.