A nowtoe foe mi ai/In de nood van het aangezicht

(1980)–Edgar Cairo– rechtenstatus



[pagina 15]
Dans naar de verten o kom, jij die slaaf bent, een weg wil ik wijzen!, een weg die zo lang is als de adem in ons! het zout is geen zout zonder smaak op de tong! de taal onzer wegen, loopt over het hart! en in dit gaan begint de grote dans der negerfeesten met de trommen die ons dragen, verder dan duisternis over de dagen in korjalen van de dood waarin we verder moeten varen dan gewone zielsmuziek ons brengt! als dan de last van het uur te zwaar wordt voor het oog, in nacht, en houtskoolvuren sterven tot de as van de bedauwde ochtend van de vluchteling... er zal gezucht zijn, en de schreeuw zal tot de lippen rijzen! en er zal slaap verschijnen in de ogen van degene die te vroeg het hoofd neerlegde. maar als de wakkerheid van geest zijn drums zal slaan in opwekking van hen, die dansen zullen in de taal der vrijheden... de roerselen die wij veroorzaakten, zullen verdwenen zijn! de dans zal niet ophouden feest te zijn! maar ook het hart, zal niet ophouden het lied te zingen, om wat het voelde, wat het ooit gebeuren zag!