Thuis, in Amsterdam, bereiken mij de tentakels van de terreur: mijn moeder heeft dagen niet geslapen - ze is bang dat de foto gepubliceerd zal worden. Een in Wassenaar wonende broer belt de fotograaf op. In mijn woning heerst plotseling Klein-Wassenaar. De foto wordt niet gepubliceerd. Het is zelfs nooit de bedoeling geweest. Als de foto wèl zou worden gepubliceerd, was dit reisverslag overbodig. Hoe kan ik Wassenaar duidelijker neerzetten dan door de publikatie van één foto: een moeder kamt de haren van een vijfendertig-
[pagina 36]
[p. 36]
jarige man die reeds meer dan anderhalf decennium, zonder hele grote brokken te maken, op zichzelf woont. Zonder drama, zonder Werthergevoel, zonder tranen: ik heb nog nooit zo ver en tragisch gereisd als tijdens dat autotochtje Amsterdam-Wassenaar/Wassenaar-Amsterdam, editie 1984. Droevige gedichten.
Auteursrechtelijk beschermd