Davids psalmen

II. Den Lof-sang Zachariae. Luce Cap. 1. vers 68.

GElooft moet zijn de Heer, de Godt
Van Israël; dewijl Hy heeft
Besocht, verlost, en 't volck 't genot
Van voorspoedt bracht, daer in het leeft:
Hy heeft des heyls hoorn opgerecht,
In 't huys van David, Sijnen knecht,
Gelijck Hy lang te vooren,
Door Sijner heyliger Propheten mondt,

[fol. Bb7v]

Die van 't begin van 's wereldts rondt,
Geweest zijn, eertijdts sprack tot 's volcken ooren.

2    Tot een' verlossing', uyt de macht
Van onse vyandt, uyt de handt:
En uyt des volcks geweldt en kracht,
't Welck' haet'lick tegen ons sich kant.
Op dat Hy deed' barmhertigheydt,
Aen onse vad'ren toegeseydt.
En dat Hy had gedachten
Aen 't Heylige verbondt en eedt, gedaen
Aen Abraham, om toe te staen
Aen ons, te geven 't geen wy van Hem wachten.

3    Dat wy uyt 's vyandts handt bevrijdt,
En door Sijn' kracht, uyt Sijn geweldt,
Hem dienen souden t'allen tijd',
En wesen buyten vrees' gestelt,

[fol. Bb8r]

En wesen voor Sijn' Majesteyt
In heyligheydt, gerechtigheydt,
De dagen van ons leven.
En gy, kleyn kindt, sult zijn genaemt Propheet
Des Hoogsten, als gy voor Hem treedt,
Op datmen Hem bereyde weg mach geven.

4    Op dat Hy aen Sijn' volcke geeft
De kennisse der saligheydt,
Met harer sonden, daer 't in leeft,
Vergiffeniss' in eeuwigheydt.
Met 't diepst' erbarmen Godts, daer met
Ons heeft besocht het licht, geset
Ten opgang uyt den hoogen;
Om te verlichten, die in 't duyster zijn,
En die zijn in 's doodts schaduws schijn
Geseten, te verschijnen voor haer' oogen.

[fol. Bb8v]

5    Op dat Hy onse voeten richt',
En die bestier' op 't rechte padt,
Van vrede, voor Sijn aengesicht,
En op den weg, die eendracht hadt.