Davids psalmen

[fol. Bb6r]

I. De Tien Geboden des Heeren. Exodi Cap. 20. vers 2.

VErheft uw' hert, ontsluyt uw' ooren;
Gy hardt volck, traeg in het verstaen;
Wilt Godts, des Heeren stemme hooren,
En Sijne wil wel gade slaen.

2    Ick ben (seydt Hy) uw' Godt, de Heere,
Die u hielp uyt Egypten vry,
En uyt het dienst-huys van on-eere,
Hebt and're goden niet voor My.

3    Gy sult geen beeldt van yets u maecken,
Noch dienen, want ick sal heel al
Uyt-roeyen, hem, en die hem raecken
In maegschap, die my haten sal.

4    Gy sult Godts naem in ydelheden
Niet nemen, want de Heer sal niet

[fol. Bb6v]

Onschuldig houden, die met eeden
Sijn' Naem misbruyckt, noch Hem ontsiet.

5    Gy sult uw' werck doen in ses dagen;
Maer viert den sevenst', rust met lust;
Want op dien dag was 't Godts behagen
Te scheppen, na de schepping, rust.

6    Eert uwen vader en uw' moeder,
Op dat gy lang in 't aerdtrijck leeft,
En in het landt, 't welck uw' behoeder,
Uw' Heere, Godt, tot wooning' geeft.

7    Gy sult den toorn en doodt-slag mijden;
Maeckt dat in u geen' echt-breuck is;
Steelt niet, al most gy honger lijden;
En spreeckt geen valsch' getuygenis.

8    Gy sult na 's naesten huys niet trachten,
Noch na sijn wijf, noch knecht, noch maegt.

[fol. Bb7r]

Noch op sijn' os, of esel wachten,
Of yets 't geen gy van 't sijne saegt.

9    O groote Godt, Uw' stem en reden
Luyt klaerder dan het fijn' metael;
Druckt in ons' hert die krachtigheden,
Dat wy Uw' Wet doen al te mael.