|
| |
Psalm Cxlvij.
LOoft Godt, want onse Godt te singen,
Zijn goê behoorelicke dingen;
Dewijl de Heer is lieffelijcken,
Soo is Sijn' lof betamelijcken.
Dewijl dat Hy 't is, die genadig
Ierusalem heeft opgeheven,
En opgebouwt, en die gestadig
Vergadert Israëls verdreven'.
2 De Heer geneest gebroocken' herten;
De Heer' verbindt haer in haer' smerten.
| |
[Folio Aa12v]
[fol. Aa12v]
| |
De Heere heelt haer van de wonden,
Die Hy heeft in haer' ziel gevonden.
All' 's hemels sterren, al te samen
Telt Godt de Heer, en haer' getalen,
En haer by aller eygen' namen
Weet Godt de Heere te verhalen.
3 Godt, onse Heer is groot van machten,
Hy is van velerhande krachten,
En Sijn seer groot verstandts getalen
Die zijn onmoog'lick te verhalen.
De Heer' hieldt staende, Hy bewaerde
Altijdt sachtmoedige van zielen,
Maer Hy vernederde ter aerde
Godtloose, dat sy heenen vielen.
4 Psalm-singt by beurten, danckt den Heere.
Singt op de harpe, tot Godts eere.
| |
| |
Die d'hemelen ging overdecken,
En haer met wolcken overstrecken;
Die voor het aerdtrijck Sijne regen
Bereydet, en doet neder-dalen;
Die 't gras op bergen, door Sijn' zegen,
Uytspruyten doet, en wasdom halen.
| |
Pause.
5 Die aen het vee sijn broodt gaet geven,
En doet het door sijn voeder leven,
En die geeft aen de jonge raven,
Wanneerse roept sijn' spijs' en gaven.
De Heer', de groote Godt heeft geenen
Lust aen der peerden kracht met allen;
Hy heeft aen stercker mannen beenen
In 't allerminst' geen wel-gevallen.
6 De Heere heeft een wel-gevallen
| |
| |
Aen die Hem vreesen; aen haer allen
Die op Sijn' goedigheden wachten,
En hopen op Sijn gunst en krachten.
Ierusalem, roemt doch den Heere;
Wilt uwen Godt, ô Zion, loven,
Ierusalem, biedt Godt doch eere,
O Zion, looft uw' Godt daer boven.
7 Want Hy gaet door Sijn krachtig wercken
De grendels uwer poorten stercken;
Hy gaet Sijn' milden zegen geven
Aen kinderen die in u leven.
Die all' uw' landen in de vrede
En in de rust en stilheydt sette,
En Hy vervult, versadigt mede
U alle met het tarwen-vette.
8 Hy sendt Sijn woordts bevel op aerden,
| |
| |
't Welck Hy doet alle ding aenvaerden;
Sijn woordt, Sijn seggen, wil, en reden
Loopt met seer groote snelligheden.
Hy is 't die sneeuw geeft, 't welck de wolle
Gelijckt in wesen uytterlijcken;
Die rijm en nevel stroyt ten volle',
By 't asch uyt-stroyen te gelijcken.
9 Hy werpt Sijn ijs, Sijn' hagel-steenen,
Als groote stucken, ginder heenen.
Wie is 't die soo hardt wesen soude,
Dat hy bestondt voor Sijne koude?
Hy sendt Sijn woordt en kracht beneden;
En doetse smelten, doetse breecken;
Waeyt maer Sijn' windt van mogentheden,
Daer vloeyen dan de water-beecken.
10 Hy doet Sijn woordt aen Iacob weten,
| |
| |
Aen 't Ioods volck, 't geen Hy heeft geheten,
Aen Israël Sijn recht en wetten,
En keuren, die Hy quam te setten.
Op sulcken wijs' was niet Sijn' handel
Met gene heydensche geslachten;
Daerom is 't dat sy in haer' wandel
Sijn' rechten kennen noch en achten.
|
|
Auteursrechtvrij