Davids psalmen

Psalm Cxlvj.

O Mijn' ziele, prijst den Heere;
Ick sal all' mijn leven lang
Spreecken van des Heeren eere;
Van my sal, met Psalmen-sang
Noch gepresen zijn, mijn Godt,
Soo lang ick hebb' 't levens lot.

2    Wilt op Princen niet vertrouwen
Wilt op eenig menschen-kindt
In het allerminst' niet bouwen,
Daer by men geen heyl en vindt,
Als sijn' geest uyt 't lichaem vaert,
Keert hy weder tot sijn' aerd'.

[fol. Aa11r]

3    All' dat hy had voorgenomen,
Is dien selven dag vergaen;
Wel-geluckig is den vromen,
Dien Godt Iacobs by wil staen.
Die sijn' hulp, en die sijn' kracht
Van de Heer, sijn' Godt, verwacht.

4    Die den hemel, en die d'aerde
Heeft gemaeckt, en oock de zee,
En all' wat daer in vergaerde,
En daer in beweging deê.
Die Sijn trouws waerachtigheydt
Houdt in aller eeuwigheydt.

Pause.

5    Die haer, die verdrucking dragen,
Recht gerechtiglicken doet,
Die hen, die van honger klagen,

[fol. Aa11v]

Broodt geeft en met spijse voedt.
Die gevangen zijn, de Heer
Maeckt haer los, ontbindt haer weêr.

6    Godt doet open blinder oogen,
En Hy geeft haer het gesicht,
En die neder zijn gebogen
Werden van Hem opgericht.
Hy heeft lief en wel gesint,
Die rechtveerdigheydt bemint.

7    Die van verr' zijn, vreemdelingen
Werden van de Heer' behoedt.
Der onnoos'le weesen dingen
En 't verlaten weduw-goedt
Houdt de Heere Godt in standt
Door Sijn' Vaderlicke handt.

8    Maer 't padt dat godtloose treden,

[fol. Aa12r]

En haer' raedtslag keert Hy om;
Godt sal in der eeuwigheden
Heerschen in Sijn' Heyligdom.
Zion, die houdt Godts gebodt,
Uw' Godt is altijdt de Godt.