|
| |
Psalm. Cxxxix. Stem: 30.
GY kent my, Heere, Gy door-grondt,
Gy weet wat kracht Gy in my vondt,
Het zy dat ick wil sitten gaen,
Of dat ick weder op wil staen,
Gy, Heer, verstaet door Uwe krachten
Van verr' al alle mijn' gedachten.
2 Gy wandt mijn gaen, mijn liggen, Heer;
Mijn doen omringt, beproeft Gy seer.
Waer ick mijn' wegen heenen wend',
Gy zijt mijn' wegen al gewent.
Als ick geen woordt en kom te spreecken,
Siet, Heer, U is het all'gebleecken.
3 Gy stuyt mijn' voor en achter-kant,
| |
| |
En op my set Gy Uwe handt.
De kennis is te wonder, my
Te hoog, en ick kan daer niet by.
De kennis van U alles weten,
En is voor my niet af te meten.
4 Waer soud' ick voor Uw' Geest doch gaen?
Waer soud' ick vlieden, voor Uw' slaen,
Voor Uwe toorn, Uw' aengesicht?
Voer ick ten hemel, Uw' gericht
Is daer; Gy zijt daer, ging ick stellen
Mijn bedd' selfs in het diepst' der hellen.
5 Soo ick des daeg-raedts vleugels nam,
En daer met aen het vliegen quam,
Had ick mijn' wooning en mijn steê
Selfs aen het uyterst' van de zee,
Oock daer soud' my Uw' handt regeere',
| |
| |
Uw' rechter-handt my houden, Heere.
6 Indien ick segg', de duysternis
Sal immers my bedecken, is
De nacht dan over my een licht;
Oock 't duyster, duystert het gesicht
Voor U niet; by U zijn de nachten
Als dag, en 't duyster licht te achten.
7 Want Gy hebt, Heer, my in 't geweldt,
Mijn' nieren onder U gestelt;
Sy zijn in Uw' besit, en Gy
Bedeckt' in 's moeders lichaem my,
Ick wil U loven en U prijse',
Gemaeckt op wonderlicke wijse.
| |
Pause.
8 't Is wonderlick 't werck dat Gy deedt
Het welck' mijn' ziel' oock seer wel weet.
| |
| |
Heer, mijn gebeente was doe niet
Voor U, die alle dingen siet,
Verhoolen, als mijn lichaems leden
Gemaeckt zijn in verborgenheden.
9 Als ick wierdt geborduert, vergaert
In neder-deelen van der aerd.
Uw' oogen sagen my doe aen,
Doe ick een klomp was, ongedaen;
Haer' vorm-tijdt had Uw' boeck beschreven,
Doe geen was, noch ick in het leven.
10 Daerom, hoe kostelick zijn my,
Heer, Uw' gedachten; hoe zijn sy
Groot ende veel is haer getal;
Soud' ickse tellen, heel en all'?
Van haer is meerder, dan de zanden
Van alle d'Oceaensche stranden.
| |
| |
11 Ick ben by U, als ick ontwaeck',
En neem' in all' Uw' werck vermaeck.
O Godt, of 't waer, dat Gy 't geslacht
Der goddeloosen omme-bracht!
En gy, die op my aen gingt spannen,
Wijckt van my, gy bloedt-hondtsche mannen.
12 Die van U spreecken schandt en smaedt,
Daer van Uw' vyandsch' volck tot staet
Seer ydelick verheven werdt,
Soud' ick Uw' haters' met mijn' hert,
Niet haten? en verdrietig wesen,
Om die zijn tegen U geresen?
13 Ick haetse met volkomen' haet,
Dat boose goddeloose zaedt
Is my tot vyandt t'allen stondt;
Door-grondt, en kent mijn's herten grondt,
| |
| |
Wilt my wel nauw en wel ter degen
Beproeven in all' mijne wegen.
14 Uw' oog zy na mijn' hert gewendt,
Op dat Gy mijn' gedachten kent,
En siet, ô Heer, of oock by my
Een schadelicke wandel zy,
En wilt my leyden, om te treden
Op Uwen weg der eeuwigheden.
|
|
Auteursrechtvrij