Davids psalmen
(1656)–Henrick Bruno–
Auteursrechtvrij
[Folio T10r]
| |
 En die van 't Noorden quamen,
Van Zee en Zuyder-kant.
Die dwaelden in woestijn,
En weg der wildernissen,
Daer steden niet en zijn,
En daer wy wooning missen.
3 Daer was 't daers' honger leden;
Dorst heeft haer daer gequelt,
Haer' ziel', vol angstigheden,
Was heel ter neêr gevelt.
Doch, doende haer gebedt,
In haer' benaeuwtheydts dagen,
Heeft haer de Heer' geredt,
Uyt angst, daer in sy lagen.
4 Hy leyde Sijne knechten
Op 't recht gebaende padt,
| |
[Folio T10v]
| |
 Om hare weg te slechten
Ter wooning tot een stadt.
Laet haer Sijn' goedigheydt
Voor Godt de Heere prijsen;
Sijn wonder zy verbreydt,
Om 't menschen aen te wijsen.
5 Hy kon de man versaden,
Die dorst had in 't gemoedt;
Hy vulde 't hert, beladen
Met honger, door Sijn' goedt.
Die in de duysterheydt
Doodts dicke schaduw' sagen;
En die aen bandt geleydt,
Verdruckt in yser lagen.
| |
j. Pause.6 Om hare wrevel-aerden,
| |
[Folio T11r]
| |
 Weêrspannig aen Godts Wet,
Om dat, als van geen' waerden,
Die was van haer verset.
Daerom Hy heeft haer' ziel
Door swarigheydt verslonden;
Sy struyckelden, daer viel
Geen' hulp, van haer gevonden.
7 Doch roepende tot Gode,
In hare bangigheydt,
Heeft Hy haer uyt haer noode',
Benaeuwtheydt, angst, geleydt.
Hy brachts' uyt duysternis,
Uyt schaduw' en uyt handen
Van doodts verbintenis,
En Hy brack hare banden.
8 Laet haer voor d'Heere prijsen
| |
[Folio T11v]
| |
 Sijn' goedertierenheydt;
Sijn wonder-wercks bewijsen
Zy 's menschen kindt geseydt.
Want Hy heeft 't koop're slot
Der deuren afgetrocken;
De grendelen hieuw Godt
In stucken en in brocken.
9 De sot, om 't over-treden
Sijns wegs van Godts weg af,
Lijdt, om d'onbillickheden,
Rechtvaerdig plaeg en straf.
Van alle spijs' had 't hert
Een grouwel ingenomen,
Sy waren in haer' smert,
Ten poort des doodts gekomen.
10 Doch roepend' tot de Heere,
| |
[Folio T12r]
| |
 In hare bangigheydt,
Heeft Hy haer, t'Sijner eere,
Uyt haren angst geleydt.
Hy sond' van Hem Sijn woordt,
En heelde hare qualen,
En rucktese soo voort,
En quam uyt 't graf haer halen.
11 Laet haer voor d'Heere prijsen
Sijn' goedertierenheydt;
Sijn wonder-wercks bewijsen
Zy 's menschen kindt geseydt.
Laet haer lof-offerhandt
Op-offeren, en stellen,
En wercken van Sijn' handt
Met een gejuych vertellen.
| |
[Folio T12v]
| |
 | |
ij. Pause.12 Die met haer' schepen varen,
Ter zee, hier ende daer,
En handel doen op baren,
Op waet'ren met haer' waer,
Die sien 't doen van de Heer,
En Sijne wonder-wercken,
Die konnen sy in 't Meer
En in de diepte mercken.
13 Wanneer Hy komt te spreecken,
Doet Hy een storm ontstaen,
Die harer golven-streecken
Doet in de hoogte gaen.
Sy rijsen hemel-waert,
Sy dalen grondt-waert neder;
Haer' ziel', op 't hoogst vervaert,
| |
[Folio V1r]
| |
 Versmelt van angst voor 't weder.
14 Sy danssen, wagg'len vallen,
Gelijck een droncken man;
De wijsheydt van haer allen
Verdwijnt; daer komt niet van.
Doch doende haer gebedt
In haer' benauwtheydts dagen,
Heeft haer de Heer geredt
Uyt angst, daer in sy lagen.
15 Hy doet de stormen stille,
En onverbolgen staen;
Soo dat na 's Heeren wille,
Haer' golven swijgend' gaen.
Dan zijns' in vrolickheydt,
Om 't stillen van de baren;
Om dat Hys' heeft geleydt,
| |
[Folio V1v]
| |
 Tot daer haer' havens waren.
16 Laet haer voor d'Heere prijsen
Sijn goedertierenheydt,
Sijn wonder-wercks bewijsen
Zy 's menschen kindt geseydt.
Hy zy verhoogt, genoemt
In 's volcks gemeynt' met eeren,
En in 't gestoelt' geroemt,
Der Ouden en Raedts-heeren.
| |
iij. Pause.17 De Heere stelt de beecken,
Gelijck als een' woestijn,
Tot dorstige landts-streecken
Doet Hy de stroom-tocht zijn.
Het vruchtbaer landt heeft Hy
Een souten grondt gegeven,
| |
[Folio V2r]
| |
 Om boosheydt, schelmery,
Van die daer binnen leven.
18 Tot water-poelen-stroomen
Heeft Hy het woudt gestelt;
Stroom-tochten deed' Hy komen
Op 't dorre landt en veldt.
De hongerige schaer
Geeft Hy daer plaets, te bouwen
Een stadt voor haer, om daer
De wooninge te houwen.
19 Sy gaen op d'ackers zaeyen;
Haer wijngaert werdt geplant;
Der bouwers vruchten-maeyen
Brengt inkomst voor het landt.
Sijn' zegen geeft de Heer,
Soo datse seer vermeeren,
| |
[Folio V2v]
| |
 Hy maeckt niet min, maer meer
Haer vee, tot Sijns Naems eeren.
20 Sy mind'ren in getale,
En gaen ter lager kant.
Door veele druck, en quale',
Quaedt, droefheydt, smaedt, en schandt.
Hy stort verachting heen,
Op 't hooft der opper-heeren,
Hy doet haer 't woest betreên,
Daer 't padt niet is, verkeeren.
21 Maer Hy brengt den oprechten
In 't hoog' vertreck uyt smert;
Hy maeckt dat 't huys Sijns knechten
Gelijck een kudde werdt.
Met vromer vrolickheydt
Werdt dit gesien, genooten;
| |
[Folio V3r]
| |
 Maer d'ongerechtigheydt
Werdt hare mondt geslooten.
22 Wie neemt doch dese reden
In wijsheydt waer? wie plant
De goedertierenheden
Des Heeren in 't verstandt?
|
|