|
| |
Psalm Cvj.
LOoft Godt, want Hy is goediglick;
Sijn' goedigheydt duert eeuwiglick.
Wie sal des Heeren mogentheden
Uyt-spreecken? wie is doch de man
Die al Sijn' lof, door sijne reden
Vertellen en doen hooren kan?
2 Wel hem, die 't recht houdt in 't gemoedt,
En recht tot allen tijden doet;
Gedenckt aen my, ô Heer, genadig;
Na 't wel-behagen tot Uw' schaer;
Besoeckt my met Uw' heyl gestadig,
En maeckt Uw' goedtheydt openbaer.
3 Op dat ick aenschouw 't goede van
| |
| |
Den van Uw' uytverkoren man;
Op dat ick my dan mach verblijden,
Met blijdtschap van Uw' volck, ô Godt,
Op dat ick mach tot allen tijden
Roem dragen op Uw' erfdeels lot.
| |
j. Pause.
4 Wy hebben, Heere, sond' begaen,
Wy handelden verkeerdelijcken;
Godtloosheydt hebben wy gepleegt;
Ons' vaders in Egyptens rijcken
Zijn door Uw' wond'ren niet beweegt.
5 De grootheydt van Uw' goedigheydt
En hebben sy niet overleydt,
Maer aen de zee, de schelf-zee, waren
Sy wederspannig; doch de Heer
| |
| |
Verloste haer; om t'openbaren
Syn' Naem, Sijn' mogentheydt en eer.
6 Hy scholdt de schelf-zee heel, soo dat
De droogte hare grondt besat;
Hy deed'se wand'len door de gronden,
Gelijckerwijs door een' woestijn.
Hy vrijd' haer van die tegen-stonden,
En vyanden gebleecken zijn.
7 Van haters handt en sijn geweldt
Heeft Hy haer los en vry gestelt.
All' hare weêr-partijders smoorden
In 't Meyr; niet eenen bleef'er meer,
En doe geloofden sy Sijn' woorden,
Sy songen Sijnen lof en eer.
| |
ij. Pause.
8 Doch 't volck vergat van stonden aen,
| |
| |
Sijn' wercken, die Hy had gedaen:
Sy wilden na Sijn' raedt niet wachten;
Maer kregen lust in de woestijn,
En sy versochten of Godts krachten
Genoeg tot vleesch te geven zijn.
9 Doe gaf Hy hen haer's herten lust,
Dat haer' begeerte werdt geblust,
Maer deed' haer magerlick verteeren.
Sy gingen Moses nijdig aen;
Aäron, d'heyligen des Heeren
Ging 't volck in 't leger weder-staen.
10 d'Aerd' deed' haer onder Dathan op,
En deckt' Abirams scharen kop.
't Vyer brandde midden in haer scharen.
Een vlam stack 't godd'loos volck aen brandt;
Sy maeckten 't kalf by Horeb; haren
| |
| |
Knie bogen sy voor 't beeldt van schandt.
11 En sy veranderden haer' eer':
Sy gaven 't aensicht aen de heer
Eens ossen, die het gras gaet eten;
Haers Godes en haers Heylandts handt
En daden hebben sy vergeten,
Die Hy deed' in Egypten-landt.
| |
iij. Pause.
12 Aen wonder-daden in 't geslacht
En 't landt van Cham, is niet gedacht.
Noch oock aen all' de vreeslickheden,
Die aen de schelf-zee zijn geschiedt.
Dies sprack Hy, dat Hy haer vertreden,
En haer verdelgen soud' tot niet.
13 Maer Moses, Sijn' verkoren knecht,
Heeft in de scheure sich gelegt,
| |
| |
En stondt voor 't aengesicht des Heeren,
Om Sijner grimmigheden kracht
Te stutten, en van hen te keeren,
Dat Hy haer geen verderf en bracht.
14 Sy hebben oock daer by versmaedt
't Gewenschte landt van Godts genaed':
Noch sy geloofden Sijne woorden;
Maer murmureerden in haer tent;
En na de stemm' des Heeren hoorden
Sy niet; maer 't oor was afgewendt.
15 Dies hief Hy tegen hen Sijn' handt,
En swoer, dat sy in 't woeste landt
Ter neder souden zijn geslagen,
En Hy haer zaedt in 't Heyden-rijck
Soud' neder-vellen en haer jagen,
En haer verstroyen eeuwiglijck.
| |
| |
| |
iiij. Pause.
16 Oock koppelend' sy t'samen haer
Aen Baäl-Peor, hebben daer
Der dooden offerhand' genomen.
Sy maeckten Godt de Heere gram
Met haer gedoen; daer 's plaeg gekomen
Die op haer met een inbreuck quam.
17 En Pinehas, doen op-gestaen,
Heeft oeffening' van 't recht gedaen.
Toen hield' de Heere op van plagen,
En 't is hem tot gerechtigheydt
Gereeckent voor sijn leven dagen,
Van stam tot stam in eeuwigheydt.
18 Sy maeckten Hem oock seer verstoort,
Aen 't water van het twistig woordt:
't Ging Mosi qualick harent wegen,
| |
| |
Want sy verbitterden sijn' geest,
Soo dat hy met sijn lips bewegen
Yets sprack 't welck' reuck'loos is geweest.
| |
v. Pause.
19 Sy hebben 't volck niet neêr-geleydt,
Die hen de Heere had geseydt:
Maer mengden haer met Heydens vrouwen,
En leerden all' der selver daedt;
Op afgoôn-dienst was haer vertrouwen;
Sy werden hen ten strick tot quaedt.
20 Sy hebben daer-en-boven oock
Aen het veldt-duyvels quade spoock
Geoffert dochteren en sonen;
Sy storteden 't onschuldig bloedt
Van soons en dochters, om te toonen
Aen Canaäns Godt offer-goedt.
| |
| |
21 Door bloedt-schuldt is het landt bedeckt,
En is ontheyligt en bevleckt.
Sy zijn ontreynigt door haer' daden,
Sy hebben geest'lick geboeleert,
Door hare wercken uyt den quaden,
En met afgoden gehoereert.
22 Hierom ontstack Godts gramschap seer
Op 't volck; een grouwel had de Heer
Aen 't erfdeel van Hem aengenomen,
En Hy deed' alle hare schaer
In d'handt van heydens volcken komen:
Haer haters heerschten over haer.
| |
vj. Pause.
23 Haer' haters hebben haer gequelt,
En onder hare handt gestelt.
Hy redde haer verscheyden' malen.
| |
| |
Sy tergden Hem door haren raedt;
Sy wierden uytgeteert van qualen,
Door hare ongerechte daedt.
24 Hy sag nochtans haer' bangheydt aen,
Hy hoord' als klachte wierdt gedaen,
En als sy niet, dan schreyen, deden.
Hy dacht voor haer aen Sijn verbondt,
En na Sijn goedertierenheden
Beroude het de Heer terstondt.
25 Dies gaf Hy tot ontferming' haer
Voor alle hare vangers schaer,
Verlost ons, onse Godt, ô Heere,
Versamelt ons uyt 't heydens stof;
Dat wy Uw's heyligheydts Naem eere
En ons beroemen in Uw' lof.
26 Gelooft zy d'Heer van Israël
| |
| |
Men segge Godes Name wel,
Van eeuwigheydt tot eeuwigheden,
En al het Israëls geslacht,
Bevestig' met haer wensch mijn reden,
Al 't volck segg' Amen, 't zy volbracht.
|
|
Auteursrechtvrij
