Davids psalmen
(1656)–Henrick Bruno–
Auteursrechtvrij
[Folio S12r]
| |
 Een yeder geve te verstaen;
Maeckt onder volcken kennelijck,
En geeft van Sijne daden blijck.
2 Singt, psalm-singt Hem, wilt ernstig spreecken,
Van aller Sijner wond'ren teecken;
Roemt, dienaers van Godts majesteyt,
In Sijnen Naem der heyligheydt,
Het hert der gener die den Heer
Gaen soecken, dat verheugt Hem seer.
3 Vraegt na den Heer, en Sijne krachten,
Wilt altijdt na Sijn aensicht trachten;
Gedenckt gedueriglicken aen
De wond'ren, die Hy heeft gedaen.
De wonder-teeck'nen die Hy sondt,
De oordeelen van Sijne mondt.
4 Gy, zaedt uyt Abraham geresen,
| |
[Folio S12v]
| |
 Dien Godt tot knecht had uytgelesen;
Gy kind'ren, die uyt Iacob leeft,
Die d'Heere uytverkoren heeft,
Hy is ons' Heer en Godt, de val
Sijns oordeels die is over al.
| |
j. Pause.5 De Heer' gedenckt aen Sijne eeden
Van Sijn verbondt in eeuwigheden,
En aen het woordt, en aen Sijn' wet,
Door duysent stemmen in-geset.
Hy is 't, die nimmermeer versaeckt
't Verbondt met Abraham gemaeckt.
6 Sijn' eedt aen Isaäc gesworen,
Heeft Sijn' geheug'nis niet verloren;
Die Hy oock ingestelt heeft aen
't Zaedt Iacobs, om altijdt te staen;
| |
[Folio T1r]
| |
 En heeft aen Israël geseydt,
Tot een verbondt der eeuwigheydt.
7 Godt seyde; Siet Ick sal u geven
't Landt Canaän, om daer te leven,
Dit sal u wesen in 't geheel
Het snoer van uwer erven-deel,
Als sy seer weynig in getael',
Ia vreemde waren altemael.
8 Sy wandelden daer met malkand're
Van volck tot volck, van 't rijck tot 't and're,
Godt was 't, die niemandt toe en liet
Haer t'onder-drucken door verdriet,
Hy was het, die de Vorsten straf,
Om harent wille straffend' gaf.
| |
ij. Pause.9 Wilt, seyd' Hy, geen gesalfde raecken;
| |
[Folio T1v]
| |
 Doet geen' Propheten quade saecken;
Hy riep in 't landt oock hongers-noodt,
Hy brack de heele staf van 't broodt.
Hy heeft een groot man af-gericht,
Voor henen, voor haer aengesicht.
10 't Was Ioseph, wien sijn' broeders sochten
Te dooden, en tot slaef verkochten.
Sijn voet wierdt in de stock gestelt,
En hy met ysers dwang gequelt;
Ter tijdt toe, dat des Heeren woordt
Vervult wierdt, 't geen' hy had gehoort.
11 Soo lang heeft hem des Heeren reden,
Door-lout'ren willen en door-smeden;
De Koning sondt, deed' hem ontslaen;
Der volcken heerscher liet hem gaen.
Hy maeckte los, en hy ontbondt
| |
[Folio T2r]
| |
 De boeyen, daer in hy hem sondt.
12 Hy gaf sijn huys in sijne handen;
Tot heerschappy door all' sijn' landen;
Hy steld' hem over all' sijn' schat,
Op dat hy Vorsten die hy had,
Bind' na sijn lust en sijn begeer,
En dat hy sijne oudtste leer'.
| |
iij. Pause.13 Daer na is Israël gevaren
Na 't rijcke der Egyptenaren,
En hy heeft als een vreemd' verkeert,
In 't landt, in 't welcke Cham regeert.
Hy deed' Sijn volck seer wassen, Hy
Gaf 't sterckte boven Sijn' party.
14 Des Heeren Godes handen keerden
Haer hert, dat sy Sijn volck niet eerden,
| |
[Folio T2v]
| |
 Maer namen tegen haer een haet,
Soo dat sy Sijne knechten smaedt
Aendeden, en met listigheydt
Haer' handel hebben aen-geleydt.
15 Hy sond' daer met Sijn dienaer Mose,
Aäron, die Hy had gekose'
Tot Mosis mondt voor all' de schaer;
Sy deden t'samen onder haer
Sijn teecken en bevel; haer' handt
Deed' wonder-werck in Chammen landt.
16 Hy sond' de duysternis beneden,
En liet daer met de locht bekleeden,
En sy en waren op 't gebodt
Niet wederspannig tegen Godt.
Tot bloedt deed' Hy haer water gaen,
Haer' visschen heeft Hy doodt gedaen.
| |
[Folio T3r]
| |
 | |
iiij. Pause.17 Haer landt bracht vorschen voort met hoopen,
Die zijn in 't binnenste gekroopen,
Door harer Vorsten kamer heen;
Hy sprack, en daer quam een gemeen
Vermengen van het ongediert;
De luys wierdt door all' 't landt gestiert.
18 Tot hagel maeckte Hy haer' regen;
Haer landt heeft vlammig vyer gekregen;
Haer' wijn-stock, vijge-boom, sloeg Hy,
Hy brack haer' boomen plantery;
Hy sprack: stracks quam ontelbaer aen,
De sprinck-haen, kever, haer te slaen.
19 Die al haer landt-kruydt af-gebeten,
Ia hebben 's landts vrucht op-gegeten.
Hy sloeg all' 't eerst-geboorn' geslacht,
| |
[Folio T3v]
| |
 All' d'eerstelingen van haer' kracht.
Haer voerde Godts des Heeren handt
Met silver ende goudt uyt 't landt.
20 Geen' waren in haer' stammen scharen,
Die struyckelend' van swackheydt waren.
Egypten was op dese tijdt,
Door d'uyt-tocht van dit volck verblijdt;
Want hare schrick voor dit geslacht,
En vrees' was over haer gebracht.
| |
v. Pause.21 Hy ging een wolck-colom verwecken,
En breyde die om haer te decken;
Een vyer-colom gaf Hy, die 't licht
Des nachts bracht voor haer aengesicht.
Hy dede, toen het volck Hem badt,
De quack'len komen, dat het at.
| |
[Folio T4r]
| |
 22 Hy spijsde haer met hemels spijsen;
Uyt rotzen deed' Hy waet'ren rijsen:
Door dorre plaetsen ging haer' vloedt,
Gelijck als een riviere doet.
Hy dacht aen 't woordt der heyligheydt,
Aen Abraham, Sijn knecht, geseydt.
23 Hy voerde 't volck soo uyt met vreugden,
Dat d'uytverkoor'ne sich verheugden,
En juychten met gemeener handt;
En Godt gaf hen der Heyd'nen landt.
Hy gaf tot erffenis haer in
Der volck'ren arbeydt en gewin.
24 Op dat sy alle tijdt op aerden,
Als Sijne dienaren, bewaerden
En onderhielden Sijne Wet,
Die Hy voor haer had in-geset;
| |
[Folio T4v]
| |
 Op dat Sijn' lof mocht zijn verbreydt,
Met lof-sang in der eeuwigheydt.
|
|