Davids psalmen
(1656)–Henrick Bruno–
Auteursrechtvrij
[Folio R1v]
| |
 2 Hoe lange sullen, Heer, de boose,
Hoe lange sullen goddeloose
Opspringen, ende zijn verheugt?
Hoe lange sal, die onrecht doet,
Hardt spreecken met een hooge moedt,
Uyt-gieten, roemen in sijn' vreugt?
3 Sy brijs'len, Heer, Uw' volck aen stucken;
Sy zijn 't die U Uw' erf verdrucken,
En sy verdrucken 't gantsche landt;
De weduw' en de vreemde man
Die dooden sy; 't zijn moorders van
De weesen, die sy doen van kant.
4 Sy seggen; Godt kan onse wercken
Niet sien, noch Iacobs Godt kan 't mercken.
Aenmerckt, gy onvernuftig zaedt,
Gy dwase, die in 't volck hier zijt,
| |
[Folio R2r]
| |
 Wanneer komt eenmael dese tijdt,
Dat gy verstandiglick verstaet?
5 Godt, die de planter is der ooren,
Die 't oog formeert, soud' die niet hooren?
En soud' die niet beschouwen gaen?
Soud', die de Heyd'nen tucht, geen straf
Doen, en die wetenschap ons gaf,
En die den menschen leert verstaen?
| |
Pause.6 De Heere weet wel, dat gedachten
Der menschen niet en zijn te achten
Dan ydelheydt; en gantsch niet weerdt.
Wel-salig is de man altijdt,
Dien Gy, Heer, tuchtigt en kastijdt,
En dien Gy uyt Uw' wetten leert.
7 Om hem ten tijdt der quade dagen
| |
[Folio R2v]
| |
 Te stellen, tot gerust te dragen;
Te geven een geduldig hert,
Tot dat de put, de kuyl, 't verderf,
Als haer verdiende laetste erf,
Voor 't godloos volck gegraven werdt.
8 Want 't volck, 't welck na Sijn' wet gaet leven,
En sal de Heere noyt begeven;
Noch Hy en doet Sijn' erve scha;
Want 't oordeel neemt tot 't recht een keer,
En die van herten voor den Heer
Oprecht zijn, volgen 't selve na.
9 Wie sal sich tegen sulck een stellen,
Voor my, die my komt boos'lick quellen,
En onrecht in sijn' wercken toont?
't En waer de Heer my had bewaert
Met hulp, mijn ziel had onder d'aerd'
| |
[Folio R3r]
| |
 Byna, en in de stilt' gewoont.
10 Ick sprack van 't wanck'len mijner voeten,
Uw' goedtheydt, Heer, quam die ontmoeten,
Tot steunsel, dat ick niet en viel.
Als mijn' gedachten binnen my
Vermenigvuldigden, hebt Gy
Verquickt, Gy trooste, Heer, mijn' ziel.
11 Soud', Heer, de stoel der schaed'lickheden
Met U in een geselschap treden?
Die moeyt' door valsche wetten doet?
Sy spannen tegen vromen aen,
En zielen die na 't rechte staen,
En doemen het onschuldig bloedt.
12 Doch 't hoog vertreck was my de Heere,
En Godt een steen-rotz mijner eere;
Hy sal haer' ongerechtigheydt
| |
[Folio R3v]
| |
 Op hen doen keeren, en haer all'
Verdelgen in haer doen, Hy sal
Haer all' verdoen in eeuwigheydt.
|
|