Davids psalmen

Psalm Xcv. Stem: 24.

KOmt, laet ons singen voor de Heer;
Laet ons de rotz-steen onser eer
Gaen juychen, en Hem vrolick galmen.
Laet ons des Heeren aengesicht
Ontmoeten met een lof-gedicht,
Hem vrolick juychende met Psalmen.

2    Want Godt de Heer is groot van macht;
Ia een groot Koning, en geacht
Verr' boven all' de aerdtsche Goden.
Die in Sijn handt ter aerden grondt
En hoogten van de bergen vondt,
Gebogen onder Sijn' geboden.

[fol. R4r]

3    Wiens oock de heele zee is, want
Hy die gemaeckt heeft, en Sijn' handt,
Die 't droog' der aerden ging formeren.
Komt, laet ons bidden, bucken neêr,
Komt, laet ons knielen voor de Heer,
Die ons gemaeckt heeft t'Sijner eeren.

4    Want Hy is Godt in eeuwigheydt,
En wy zijn 't volck van Sijne weyd',
En schapen die geleydet werden,
Sijn rechter-handt bestiert ons voort:
Soo gy Sijn stemme heden hoort,
En wilt uw' herte niet verherden.

5    Gelijckerwijs te Meriba,
Ter tijdt van Massa, voor en na
't Volck deed' in der woestijnen plagen.
Daer Ick versocht ben van 't geslacht

[fol. R4v]

Der vad'ren, en ten proef gebracht,
En daer sy oock Mijn' wercken sagen.

6    Ick had geheele veertig jaer
Verdriet en ongenucht met haer,
En hebb' geseydt, Sy zijn genegen
Tot dwalen, en haer hert en sin
Wil al 't verkeerde dool-padt in,
Sy zijn geen kenners van Mijn' wegen.

7    En daerom in Mijn' grimmigheydt,
In Mijnen toorn, hebb' Ick geseydt,
En met Mijn' heyl'gen eedt gesworen,
Dat dit verkeert en boos geslacht
Sijn leven noyt sal zijn gebracht
Ter ruste Mijner uytverkoren.