Davids psalmen

Psalm Xcij.

't IS goedt, datmen de Heere
Sijn lof segt, en Uw' Naem
Psalm-sing', en al te saem,
O Allerhoogst', Uw' eere.
Dat in de morgen-stonden
Men Uwe goedigheydt,
Als sich de nacht verspreyt,
En trouwe ga verkonden.

2    Op 't speel-tuyg van tien snaren,

[fol. Q11r]

Op luyt en 't voor-bedacht
Liedt, op de harp gebracht,
Sal ick Sijn lof verklaren.
Want Gy met Uwe daden
Hebt, Heere, my verblijdt;
'k Sal juychen t'allen tijdt,
Om 't werck van Uw' genaden.

3    De wercken Uwer krachten,
Hoe groot zijn die, ô Heer!
Seer heymelick en seer
Diep zijn all' Uw' gedachten.
Dit weet geen man op aerde,
Die onvernuftig gaet,
Noch geene dwaes verstaet
Dit selve, na sijn waerde.

4    Dat de godloose groeyen,

[fol. Q11v]

Gelijckerwijs het kruydt,
En, soo als 't gras uytspruyt,
All' d'onrecht-werckers bloeyen.
Op dat sy eeuwiglijcken
Verdelgt zijn, maer Gy zijt
De hoogste Heer altijdt,
Die eeuwiglick sal blijcken.

Pause.

5    Want, siet, die U bevechten,
Heer, sullen heel vergaen,
Verstroyt zijn noch bestaen,
Die wercken tegen rechten.
Maer Gy sult, Heer, vergrooten
Mijn hoorn, als eenhoorns; Gy
Hebt my ververscht, en my
Met oly overgoten.

[fol. Q12r]

6    Gy sult my, Heer, verhoogen,
En, siet, mijn' ziel' sal sien,
En, die mijn'ziel' verspiên,
Aenschouwen en beoogen.
Mijn' ooren sullen 't hooren,
't Geen boosen aen sal gaen,
Die my gaen tegen-staen,
Niet doende na behooren.

7    Dan sal tot wasdom komen,
Die recht is van gemoedt,
Gelijck de palm-boom doet,
En Libanonsche boomen.
Die in het huys des Heeren
Zijn in-gelijft, geplant,
Die sullen, door Godts handt,
In Sijnen hof vermeeren.

[fol. Q12v]

8    In grijse oude dagen
Dan sullen sy noch vrucht
Voort-brengen met genucht,
En vet en groente dragen.
Op dat sy gaen verkonden,
Dat Godt is recht; mijn steen,
Mijn rotz is Hy; en geen
Onrecht in Hem bevonden.