Davids psalmen

Psalm Lxxxij. Stem: 46.

GOdt heeft Sijn sit-plaets ingenomen,
Daer Sijn' vergad'ring is gekomen.
Hy oordeelt en hoort 't oordeel aen,
In 't midden, daer de Goden staen.
Hoe lange sult gy Rechter-heeren,
Het recht in onrecht doch verkeeren?
En 't goddelooser aengesicht
Aennemen in uw' valsch gericht?

2    Doet recht den armen en den weesen;
Wilt den verdruckten gunstig wesen.
Rechtveerdigt in gerechtigheydt
De saeck' van die in armoedt leydt.
Verlost behoeftige van plagen:
Laet arme zijn daer van ontslagen.
Ruckt, die ellendig is gestelt,

[fol. P4v]

Uyt 't goddelooser handts geweldt.

3    Maer sy verstaen niet, noch sy weten;
Sy zijn in duysternis geseten.
En daerom wanckelt all' de grondt
Van staet die ick op aerden vondt.
'k Hebb' wel geseydt, en wel beleden,
Dat gy zijt Goden hier beneden,
En dat gy alle in der tijdt
Des Allerhoogsten kind'ren zijt.

4    Nochtans sult gy oock moeten sterven,
En als een mensche 't leven derven;
En gy sult vallen soo als een
Der oude Vorsten voor u heen.
Staet op, ô Godt, ô Heer der heeren,
En oordeelt 't aerdtrijck, t'Uwer eeren;
Want Gy besit door Uwe kracht

[fol. P5r]

Het gantsche menschelick geslacht.