Davids psalmen

[fol. O12v]

Psalm Lxxxj.

SIngt den Heer' verblijdt,
Die is onse sterckte.
Iuycht te deser tijdt
Iacobs Godt de Heer,
Singt des Heeren eer,
Die soo wonder werckte.

2    Vangt een Psalm-liedt aen;
Laet een Psalm-liedt hooren,
Laet het trommel-slaen,
En het soet geluyt
Van de harp en luyt
Komen t'onser ooren.

3    Laet by nieuwe Maen
Blasen op trompetten.
Laet basuynen gaen,

[fol. P1r]

Ter bestemder tijdt,
Als ons 't Feest verblijdt,
Na des Heeren wetten.

4    Want 't is een gebodt,
En een wil des Heeren;
't Recht van Iacobs Godt.
Tot getuygenis,
't Welck met Ioseph is,
Eeuwig t'Sijner eeren.

5    Sulcks heeft Hy gedaen,
Als Hy soude tegen
't Landt Egypti gaen,
Waer ick hebb' gehoort
Vreemde spraeck, en 't woordt
Niet verstondt ter degen.

[fol. P1v]

j. Pause.

6    'k Hebb', spreeckt d'Heere Godt,
Hem sijn' last ontnomen.
Sijn handt van de pot;
Hy is vry gegaen,
Ick quam hem ontslaen,
Hy is vry gekomen.

7    Gy riept overluydt
Tot My in uw' lijden;
En Ick hielp u uyt.
'k Gaf in 't donder-oordt
Heym'lick weder-woordt,
En quam u bevrijden.

8    Ick hebb' u geleydt
In benauwt bevechten,
Dat door dorstigheydt

[fol. P2r]

Gy aen Meriba
Schier vergingt; daer na
Ging Ick onder-rechten.

9    Mijn volck (seyd' Ick) wendt
Tot My uwe ooren;
Ick sal u bekent
Maecken Mijn bevel,
Of gy, Israël,
Na My wildet hooren!

10    Onder u en sal
Geen uytheemsch Godt wesen.
Niemandt van u all'
Sal tot Mijner spot
Eenig vreemde Godt
Neêr-gebogen vreesen.

11    Want Ick ben de Heer,

[fol. P2v]

Uwe Godt almachtig:
Ick trock u wel eer
Uyt Egypten-landt;
Maeckend' door Mijn handt
U dit landt deelachtig.

ij. Pause.

12    Opent uwen mondt,
En door Mijn' genaden
Sal Ick hem terstondt,
Tot Mijns Namen prijs,
Met gewenschte spijs
Vullen en versaden.

13    Maer Mijn volck en heeft
My niet willen hooren.
't Heeft My weêr-gestreeft,
Ende Israël

[fol. P3r]

Wilde niet soo wel,
Als 't wel soud' behooren.

14    Dies hebb' Ick haer all'
Willen over-geven
In haer wel-geval;
Op dat yeder gaet
Na sijns herten raedt,
Na sijn drift mach leven.

15    Och! had 't volck 't bevel
Van My willen hooren!
Och! had Israël
Doch de weg en wet,
Die Ick had geset,
Wandelend' verkooren!

16    'k Hadd' in korten tijdt,
Alle haer' bestrijders

[fol. P3v]

Dempend', haer bevrijdt.
'k Hadd' Mijn' rechter-handt,
Straf, en plaeg gekant
Tegen haer' partijders.

17    Daer van Godt gehaet
Is geweest, die souden
Met geveynst gelaet
Neêr-geknielt zijn, maer
Eeuwiglick had haer
Tijdt 't geluck behouden.

18    Tarw in overvloedt
Had Ick haer gegeven;
Ick had haer gevoedt,
Ia had haer versaedt,
Met de honich-raet,
Uyt de rotz gedreven.

[fol. P4r]