Davids psalmen

Psalm Lxxix.

DE Heyd'nen zijn U in Uw' erf gekomen,
Den Tempel hebben sy, ô Godt, genomen;
Uw' heyligheydt onteert, en afgeloopen:
Ierusalem gestelt tot steene-hoopen.
Uw' dooder knechten lijf
Is door haer boos bedrijf

[fol. O8v]

Aen vogelen gegeven;
't Vleesch van 't volck 't welck U viert
Wierdt spijs van het gediert,
't Welck leydt op 't landt het leven.

2    Sy hebben, Heer, het bloedt der gunst-genoten
Rondtom Ierusalem daer heen vergoten,
Gelijck een water-beeck, als niet van waerden;
En daer was niemandt, die haer bracht ter aerden.
Wy zijn, door al dit quaedt,
Den bueren tot een smaedt.
Wy zijn een spot, den genen,
Die leven hier ontrent;
Sy schimpen sonder endt,
Die woonen om ons henen.

3    Hoe lange, Heere, sult Gy toornig wesen
In eeuwigheydt, op die Uw' Name vreesen?

[fol. O9r]

Sal Uwen yver dan geduerig branden,
Als een verslindend' vyer, in dese landen?
Laet Uwe grimmigheydt
Op Heyd'nen zijn verbreydt,
Die U niet kennen, Heere;
Op Koninckrijcken, die
Voor Uwen Naem' de knie
Niet buygen, t' Uwer eere.

4    Een yeder onder haer, heeft opgegeten
All' 't gene Iacobs was; elck heeft versmeten
Sijn' wooningen, met all' haer lieflickheden:
Sy hebben die verwoest en heel vertreden.
Gedenckt, ô Heere, niet
Aen ons' misdoen, geschiedt
In die voorgaende tijden.
Laet haest barmhertigheydt

[fol. O9v]

Zijn over ons verbreydt;
Wy zijn seer dun door 't lijden.

Pause.

5    Helpt ons, ô Godt des heyls, helpt ons, ô Heere,
Ter oorsaeck, Heer, van Uwes Namen eere,
En laet versoening voor all' onse sonden,
Om Uwes Namen wil, zijn uyt-gevonden.
Waerom seydt doch, uyt spot,
De Heyden, Waer 's haer Godt?
Wilt zijn tot wraecke bewogen,
Die Gy op Heydens doet,
Om Uwer knechten bloedt,
In kenniss' onser oogen.

6    Laet het gekerm van die doch voor U komen,
Die zijn gevangen, om Uw' Naem, genomen.
Behoudt de kinderen des doodts in 't leven,

[fol. O10r]

Na grootheydt Uwes arms, om hoog verheven.
Geeft seven-mael, ô Godt,
Den bueren 't smaed'lick lot;
Wilt in haer schoot vergelden
De laster, smaedt, en blaem,
Daer mede sy Uw' Naem,
O Heere, gingen schelden.

7    Soo sullen wy, Uw' volck, die van Uw'weyden
De schapen zijn, Uw' lof altoos verbreyden.
Wij sullen van geslacht tot in geslachten
Uw' roem vertellen, en die hoog'lick achten.