Davids psalmen

Psalm Lxx. Stem: 17.

O Godt, in wien mijn heyl bestaet,
Haest U; lost my, reyckt my Uw' handen;
Maeckt schaem-roodt en beschaemt, met schanden
Een yeder die rondtom my gaet,
En soeckt mijn' ziel': laet zijn verslagen,
Laet s'achterwaerts zijn wech-gejaegt,
Met schande, dien mijn' schandt behaegt,
En die mijns zielen quaedt na-jagen.

2    Drijft haer te rugge altemael
Tot rechte loon van haer beschamen,
Die om my uyt te lacchen quamen,
Met spot, en smadelicke tael.
Laet in U vrolick sich verblijden,
All' die U soeckt; laet die Uw' eer

[fol. M7r]

Bemint, geduerig seggen, Heer,
Maeckt groot Godts Naem', tot allen tijden.

3    Doch ick ben vol ellend', verdriet,
En noodtdruft. wilt tot my U keere';
Haest U, mijn hulp, bevrijder, Heere,
O Heere Godt, vertoeft doch niet.