|
| |
| |
| |
| |
Psalm Lxiij. Stem: 17.
O Godt, mijn Godt, mijn toeverlaet,
Ick soeck na U, en ick begeere
Met yver Uwe hulp, ô Heere,
Vroeg-morgens, in den dageraedt.
Mijn ziele dorst na Uw' genade;
Mijn vleesch verlangt na U in 't landt,
Dorr', mat, vermoeyt, verdroogt, verbrandt,
En sonder water, vroeg en spade.
2 Ick ging in 't Heyligdom voorwaer,
Om daer Uw' aengesicht t'aenschouwen;
Ick sag, ô Heer,ô mijn vertrouwen,
Uw' sterckheydt en Uw' eere daer.
Want Uwe goedertierenheden
Zijn beter, dan het leven is;
Mijn' lippen souden dan gewis
| |
| |
Uw' prijs, en lof, en roem verbreeden.
3 Alsoo soud' ick U loven, Heer,
In all' de dagen van mijn leven;
Mijn' handen souden zijn geheven
In Uwen Naem, tot Uwer eer'.
Mijn' ziele soud' versadigt wesen,
Gelijck met smeer en vettigheydt.
Met sang, door lippen-vreugd' geleydt,
Soudt Gy zijn door mijn mondt gepresen.
| |
Pause.
4 Wanneer ick Uwer hebb' gedacht,
Mijn Godt, op mijne leger-steden,
Dan ging ick mijn gepeyns besteden
Aen U, in 't waecken van de nacht.
Want Gy hielpt my in alle dingen,
En in de schaduw', in 't beschut
| |
| |
Der vleugelen, en in Uw' stut,
Sal ick U vrolick Psalmen singen.
5 Mijn' ziele kleeft U achter aen;
En volgt, en wil niet van U wijcken.
Uw' handt behoedt my, voor 't beswijcken:
Uw' onder-steunsel doet my staen.
Maer alle dese, die vergaerden,
Tot mijn' verwoesting, tot mijn' doodt,
Die zijnse, die de Heere stoot
In d'onder-plaetsen van der aerden.
6 Men salse storten door 't geweldt
Des sweerdts; men salse heel vernielen;
Den vossen sullen all' haer' zielen
Ten proy, ten deele zijn gestelt.
De Koning sal in blijdtschap leven,
Een yegelicken, die hem eert,
| |
| |
En die by Sijne Name sweert,
Sal zijn tot roem, in Godt, gedreven.
7 Want alle des onwaerheydts tael,
De mondt van all' die leugen spreecken,
Sal zijn verstopt, en blijven steecken
In haer verdicht en valsch verhael.
|
|
Auteursrechtvrij
