Davids psalmen

Psalm Lviij.

O Gy vergadering der wreeden,
Die 't tegen my hebt aengeleydt;
Spreeckt gy voorwaer gerechtigheydt,
En oordeelt gy de billickheden?
Soeckt gy, dat gy het onrecht mijdt,
O gy, die Adams kind'ren zijt?

2    Ia onrecht werckt gy daer-en-tegen,
Verkeertheydt, schalckheydt denckt uw' hert;
Als van uw' handt gewogen werdt,
Moet uw' geweldt 't recht over-wegen.

[fol. K3r]

Vervreemt van moeders baren aen
Zijn die godloose wegen gaen.

3    Sy doolen van 't begin van 't leven,
Van moeders lijf, die liegers zijn,
Sy hebben 't vyerige venijn,
Venijn, als slangen van haer geven.
Sy zijn als d'adder, die niet hoort,
En 't oore toe-stopt voor het woordt:

4    Die niet en hoort na het belesen
Des mans, die kloeck besweeren kond'.
O Godt, laet door U in haer mondt
Haer' tanden-macht verbroocken wesen.
O Heere, breeckt door Uwe straf
Der jonge leeuwen back-tandt af.

Pause.

5    Versmelt, als water, hare leden;

[fol. K3v]

Laet haer daer henen drijven gaen.
Leydt hy op my sijn' pijlen aen,
Maeckt die, als warens' afgesneden,
En laetse zijn als stroo op 't veldt.
Maeckt hem, gelijck een sleck, die smelt.

6    Laet haer de Sonne niet bestralen,
Gelijck een mis-geboort', ô Godt:
Eer dan den doornen-struyck uw' pot
Gewaer werdt, sal de Heer u halen.
Als levend', als in hitsigheydt
Van toorn, sal hy zijn wech-gespreydt.

7    De vrome sal sich dan verblijden,
Als hy de wraeck, als hy de val
Van 't godloos' volck aenschouwen sal.
Hy sal sich wasschen, op die tijden,
In 't bloedt der ongerechtigheydt,

[fol. K4r]

En dan sal zijn van hem geseydt;

8    Een vrucht sal daer dan immers wesen,
Voor 't volck het welck' rechtveerdig is;
Een troost is immers dan gewis,
Voor die haer Godt en Heere vreesen.
En immers is een Godt op aerd'
Die richtet, en het recht bewaert.