Davids psalmen

Psalm Lix.

REdt my, ô Heere, uyt de handen
Der vyanden, die my aenranden;
Laet my, om niet te zijn gevelt,
Zijn in een hoog vertreck gestelt,
Voor die my tegen zijn gekomen.
Redt my van 't wercken der onvromen,
En van het volck 't welck onrecht doet:
Verlost my van de mans van 't bloedt.

[fol. K4v]

2    Want, siet, sy loeren op mijn leven;
De stercke hebben haer begeven,
Tot t'samen-rotting, om te gaen
Op my, die haer niet heb misdaen.
Sy loopen, Heere, seer verbolgen,
Om my tot onschuldt te vervolgen.
Want ick misdeed' haer gantschlick niet.
Waeckt op, my te gemoet, en siet.

3    Ia Gy, ô Heer der leger-krachten,
Ontwaeckt, om all' dit volck te slachten;
Godt Israëls, besoeckt all' 't zaedt
Der Heyd'nen; toont haer geen genaed',
De welcke door haer' trouwloosheden
Bedrijven onrechtveerdigheden.
Sy keeren 's avondts wederom:
Sy tieren als een hondt rontom.

[fol. K5r]

4    Sy doen de ronde om de steden;
Sy storten alle laster-reden,
En sweerden zijn op hare mondt.
Want wie is 't die het hooren kond'?
Maer Gy, ô Heere, sult haer' saecken
Belacchen, en vernietigt maecken.
Het volck der Heydenen, ô Godt,
Sal gantschlick zijn van U bespot.

5    'k Sal tegen all' mijn vyandts krachten,
Alleen op U, ô Heere, wachten.
Dewijl, ô Godt, Gy alle tijdt
Mijn hoog vertreck, en toevlucht zijt.
De Godt van mijn' weldadigheden
Sal my met Sijne hulp' bekleeden.
Op mijn' verspieders daden sal
Godt sien, en brengen haer ten val.

[fol. K5v]

Pause.

6    Maer laetse niet zijn doodt gesmeten,
Op dat mijn' volcken 't niet vergeten,
Maer doetse sweven door Uw' macht;
Werpt haer ter neêr; maeckt haer veracht.
O Heer, wien wy tot allen stonden
Ons' schildt en hulp te zijn bevonden.
Slaet, om de sonden van haer mondt,
En lippen-woorden, haer te grondt.

7    Laet haer verstrickt, gevangen wesen,
In haer seer trots hoogmoedig wesen.
En om de vloeck en leugen-tael,
't Welck is haer dagelicks verhael.
Laet Uwe gramschap zijn ontsteecken.
Wilt haer in grimmigheydt verbreecken:
Verteert haer, Heere, wilt haer slaen,

[fol. K6r]

Soo dat sy t'eenenmael vergaen.

8    Doet dit, ô Heer, en laet haer leeren,
Dat Iacobs Godt is Heer der heeren,
Dat Hy de heerschappy bewaert,
Ia tot de eynden van der aerd'.
Laet haer dan gaen rondtom de steden,
En storten alle laster-reden,
En keeren 's avondts wederom,
En huylen als een hondt rondtom.

9    Laet selfs om spijs, om van de leven,
Haer om en wederom gaen sweven;
Laet haer vernachten tot haer smaedt,
Hoewel sy niet en zijn versaedt.
Maer ick sal, Heer, voor alle dingen
Van U en Uwe sterckte singen.
'k Sal 's morgens met een vrolickheydt

[fol. K6v]

Roem spreecken van Uw' goedigheydt.

10    Om dat ick U tot allen stonden
Hebb' als een hoog vertreck bevonden:
Gy waert mijn toevlucht op den dag,
Wanneer dat ick in bangheydt lag.
Van U sal ick voor alle dingen,
O mijne sterckte, Psalmen singen:
Want Godt is mijn' verhevenheydt,
De Godt van mijn' weldadigheydt.