Davids psalmen

Psalm Lvij.

ZYt my genadig, zijt genadig, Heer;
Want mijne ziele neemt tot U haer keer.
Uw' wiecken-schaduw is mijns ziels bewaren,
Mijn' toevlucht is tot die, tot dat eens weêr
't Verderf en ramp sal zijn voorby gevaren.

2    De Godt, de hoogste Godt, die bidd' ick aen;
Die aen my heeft een eynd' Sijns wercks gedaen.
Hy sendt verlossing my, van d'hemel heenen.
Hy schendt haer, die na mijn' vernieling staen.
Godt sal Sijn' goedtheydt en Sijn' trouw verleenen.

3    Mijn' ziel' is midden in der leeuwen landt:
Ick legg' by 't menschen kindt, de stoocke-brand
By die, des welcken tandt en bitsigheden
Als spiess' en pijlen zijn; wiens tong, tot schand'
Der vromen, als een sweerdt geeft scherpe sneden.

[fol. K2r]

Pause.

4    Stijgt boven d'hemelen, ô Godt en Heer,
Dat door de gantsche aerd' zy Uwe eer.
Sy hebben 't net bereydt voor mijne gangen;
Mijn' ziel was neêr-gebuckt; sy groeven seer,
Aen eenen kuyl, om my daer in te vangen.

5    Sy vielen selve juyst daer midden in.
Bereydt, ô Godt, bereydt is 't hert en sin;
Het hert is my versterckt door dese dingen,
Door Uwe kracht, daer door ick 't leven winn';
'k Sal singen, Heer, ick sal U Psalmen singen.

6    Waeckt op, mijn luyt en harp, mijn eer, en mondt.
Op-waecken sal ick in den morgen-stondt,
En in de dageraedt sal ick, ô Heere,
U loven onder 't volck; mijns herten grondt
Sal Psalmen singen gaen tot Uwer eere.

[fol. K2v]

7    Groot tot den hemel is Uw' goedigheydt.
Tot 't hoogst der wolcken Uw' waerachtigheydt:
Verheft Uw' majesteyt, Uw' waerde, boven
De hemelen, ô Godt, ô Heer; verbreydt
Uw' eer', door alle d'aerd', om die te loven.