Davids psalmen

[fol. H8v]

Psalm xlvij.

VOlcken van all' 't landt,
Klappet in de handt,
Weest voor Godt verheugt;
Iuycht met sang van vreugd'.
Want de Godt, de Heer,
d'Allerhoogst', is seer
Vreesselick van kracht,
Van geweldt en macht;
En een Vorst, die toont,
Dat Hy 't all' bewoont,
En Sijn' Majesteyt
Over d'aerd' verbreydt.

2    Onder ons' geweldt
Heeft de Heer' gestelt
Volckeren der aerd'.

[fol. H9r]

Hy heeft haer vergaert,
Dat elck wesen moet
Onder onse voet.
Hy maeckt dat Sijn erf
Elck van ons verwerf:
Hy heeft ons bereydt
Iacobs heerlickheydt,
Dien Hy, als Sijn kindt,
Hert'lick hadd' bemint.

3    Godt neemt van der aerd'
Vreugdig hemel-vaert;
Met een wel-geval,
Met gejuych, geschal;
En Hy gaet Sijn' ganck
Met basuyne-klanck.
Psalm-singt Godt de Heer,

[fol. H9v]

Psalm-singt, tot Sijn' eer':
Psalm-singt, Psalm-singt Hem,
Met verstandt en stemm';
Want Sijn Koninckrijck
Is al-om gelijck.

4    Psalm-singt Hem altijdt,
Gy die leeraers zijt.
Godts, des Heeren handt,
Stiert der Heyd'nen landt.
Godt sit op Sijn' throon
Heyliglick ten toon.
D'Edele van naem
Zijn gegaen te saem'.
Sy vergad'ren haer
Tot Godts volcken-schaer,
Die van Abraham

[fol. H10r]

Haren oorsprong nam.

5    Want de hulp op aerd'
Werdt van Godt bewaert.
Hy is schildt en schut,
Die ons onderstut.
En wiens macht en kracht
Is seer hoog geacht.