Davids psalmen

Psalm xlvj.

EEn toevlucht is ons Godt almachtig;
Een sterckheydt is Hy ons, en krachtig:
Sijn' hulp' was vind'lick, en gereedt
Voor yemandt die benauwtheydt leedt.
Daerom en sullen wy niet vreesen,
Al soude d'aerd' verplaetset wesen;
Al wierden bergen selfs ter neêr
Geset, in 't herte van het Meer.

2    Laet bruyschen all' de zee, en baren
Beroert zijn, en by een vergaren:
Laet bergen dav'ren, door de kracht,
Die haer' verheffing' mede bracht.
Nochtans de kleyne water-stroomen,

[fol. H7v]

De welcke van rivieren komen,
Die maecken blyschap in de stadt,
Daer d'Allerhoogste wooning' hadd'.

3    Godt is daer midden in geseten,
En sy sal van geen wanck'len weten:
De Heer' sal haer behulpsaem zijn,
Vroeg morgens, en voor sonne-schijn.
De volck'ren waren ons seer tegen;
De Koninckrijcken aen 't bewegen:
De Heere Godt verhief Sijn stemm',
En, siet, het aerdtrijck smolt voor Hem.

Pause.

4    De Heere Godt der oorlogs-scharen
Is met ons, om ons te bewaren.
Een hoog vertreck is Iacobs Godt
Voor ons, die gaen na Sijn gebodt.

[fol. H8r]

Komt hier, siet aen, gaet d'oogen keeren,
Na all' het wonderwerck des Heeren,
Die hier verwoesting heeft gedaen,
En boosheydt deed' te gronde gaen.

5    Die d'oorlog heeft een eynd' gegeven,
En tot aen 't eynd' der aerd' gedreven:
Die boog en spiess' breeckt door Sijn' handt,
Die wagenen met vyer verbrandt.
Laet af, en neemt dit tot een leere,
Dat Ick de Godt ben en de Heere.
By Heyd'nen sal Ick zijn vermaert,
Ick sal verhoogt zijn op der aerd'.

6    De Heere, Godt der oorlogs-scharen,
Is met ons, om ons te bewaren.
Een hoog vertreck is Iacobs Godt,
Voor ons, die gaen na Sijn gebodt.