|
| |
Psalm xxxvij.
WIlt om de voorspoedt van de goddeloose,
Die quade wercken doen, niet sijn ontstelt;
Weest geen' benijders van 't geluck der boose,
In welcker doen geen recht en is gestelt.
Sy sullen, als het gras, zijn afgesneden,
Als scheutkens van het gras, zijn neêr-gevelt.
2 Vertrouwt op Godt, en doet gerechtigheden.
Geniet, besit, bewoont het aerdtsche dal,
| |
| |
En voedt u selven met getrouwigheden.
Verlust u in den Heer'; neemt wel-geval
In Hem, soo sal Hy u uw's herts begeeren
Verleenen, en al wat u lusten sal.
3 Rolt uwen weg vry op de sorg des Heeren;
Vertrouwt op Hem alleen; Hy sal 't wel recht
Af-maecken, en de saeck' ten besten keeren.
Hy sal d'oprechtigheydt van Sijnen knecht
Voortkomen doen, gelijck het helder lichten,
Welck 's middaegs van de Son werdt aengerecht.
4 Swijgt voor den Heer', uw' Godt, wilt voor Hem swichten:
Verbeydt Hem, lijdt om Hem, ontsteeckt u niet
Om dien, wien wel geluckt all' sijn verrichten;
Door wien bedriegery en list geschiedt.
Laet af van toorn, en laet de gramschap varen;
Ontsteekt doch niet tot 't quaed', 'tgeen God verbied.
| |
| |
5 Want alle het bedrijf der boose scharen
Werdt uytgeroeyt; maer, die sien op Godts handt,
Die sullen erffelick de aerd' bewaren:
De goddeloose sal haest zijn van kant,
En gy sult neerstig op sijn' woon-plaets letten,
Maer hy en salder niet zijn in sijn' standt.
| |
j. Pause.
6 De vrome sult Gy daer-en-tegen setten
In 't erff'lick aerdts besit, en in de lust
Van vrede stellen, die gaen na Uw' wetten.
De goddeloos' denckt list, en laet noyt rust,
Aen die rechtveerdig is; knerst op sijn' tanden
Om dat hy over dien sijn lust niet blust.
7 De Heer' belacht hem, want sijn dag van schanden,
En van sijn ondergang, siet Hy na-by.
De boose nemen 't sweerdt in hare handen,
| |
| |
En spannen haren boog; ten eynde sy
Het vroom' noodtdruftig volck ter neder maecken,
En slachten haters van haer' schelmery.
8 Maer haren aenslag sal haer selfs genaecken;
Haer eygen sweerdt sal in haer herte gaen;
Haer' uytgespannen boog aen stucken raecken.
Het weynig', van die op de vroomheydt staen,
Is beter, dan de schat der goddeloosen,
Der menschen, die het goedt niet gade slaen.
9 Want Godt sal breecken all' de macht der boosen,
Maer vrome ondersteunt des Heeren handt:
Hy kent de tijdt, van die het recht verkoosen,
En hare erffenis houdt eeuwig standt.
d' Oprechte ziele sal geduerig wesen,
En werden nimmermeer gemaeckt tot schandt.
10 Wanneer een' quade tijdt sal zijn geresen,
| |
| |
Sal hy niet zijn beschaemt; in hongers-noodt
Sal hy versadigt zijn, noch honger vreesen.
Maer boose sullen zijn gebracht ten val;
Godts vyandt stort, als 't vet des lands, ter neder,
En hy verdwijnt als roock, geheel en al.
| |
ij. Pause.
11 De goddeloose leent, en geeft niet weder:
Maer, die rechtveerdig is, ontfermt en geeft,
En niet en is' er, dan sijn' gunst, gereeder.
Want van all' wat van hem gezegent leeft,
Sal 't aerdtrijck erff'lick zijn geheel verkregen.
Maer vallen sal 't, al daer hy walg van heeft.
12 Aen vromer mannen gang geeft God Sijn zegen,
En Hy heeft lust aen 't padt, 't welck die betreedt.
En Hy geleydet hem in sijne wegen.
Doch als hy tot den val komt, tot sijn leedt,
| |
| |
Soo werdt hy evenwel niet wech-gesmeten,
Dewijl' des Heeren handt hem steunsel deed'.
13 Oudt ben ick: jonge tijdt hebb' ick versleten.
Maer noyt verliet God hem, die Gods-dienst meent;
Noyt sag ick oock sijn zaedt zijn sonder eten.
Den gantschen dag ontfermt hy sich en leent.
Tot zegening zijn sijn' nakomelingen,
Godts zegening is aen sijn zaedt verleent.
14 Wijckt van het quaed' en doet de goede dingen,
En neemt uw' wooning dan in eeuwigheydt.
Want God bemint haer, die aen 't recht doen hingen,
Soo dat Hy noyt Sijn gunst van haer en scheydt.
Hy hoedt haer eeuwiglick; maer 't zaedt der quaden
Werdt gantsch'lick uytgeroeyt, en wijdt verspreydt.
| |
iij. Pause.
15 De vrome sullen d' aerd', door Godts genaden,
| |
| |
Besitten erffelick, in eeuwigheydt,
Bewoonen, en niet zijn met sorg beladen;
De mondt des vromen meldt verstandigheydt,
En sijne tonge sal niet anders spreecken,
Dan alle wijsheydt en gerechtigheydt.
16 De Wet sijns Godts is in sijn hert gesteecken;
Hy sal niet slibberen met sijnen voet,
En geene mis-val sal sijn' gangen breecken:
De goddeloose loert, met wrevel-moedt,
Op den betrachter der rechtveerdigheden,
Op hope, dat hy dien de doodt aendoet.
17 Maer Godt en laet hem niet van hem vertreden,
De Heere laet hem niet in sijne handt;
In 't oordeel toont Hy hem barmhertigheden.
Wacht op de Heer, houdt op Sijn wegen standt,
En Hy sal erffelick u d'aerde geven.
| |
| |
De boose sult gy sien gemaeckt tot schandt.
18 'k Hebb' een tyran gesien van godtloos leven,
Die sich geweldiglick had uytgespreydt
En als een Ceder-boom hoog opgeheven;
Maer hy ging door tot in der eeuwigheydt.
En, siet, hy was niet meer, noch wierdt gevonden:
Ick socht hem, maer hy was tot nietigheydt.
19 Let op den vromen, die op 't rechte stonden:
Siet na haer; want het eynd' van sulcken man
Sal vrede zijn, die noyt sal zijn geschonden:
Maer d'overtreder werdt verdelgt, en kan
Geensins bestaen; het eynd' der goddeloosen.
Werdt uytgeroeyt, en daer komt niemandt van.
20 Doch 'theyl der vrome, die de Gods-dienst koosen,
Heyl van 't rechtverdig volk is van Gods macht;
Hy is haer' sterckt', ter tijd' van angst voor boosen:
| |
| |
Godt salse helpen, door Sijn handt en kracht;
Hy salse houden uyt de handt der loosen,
Om dat sy hebben hulp van Hem verwacht.
|
|
Auteursrechtvrij